Śnieżnik

Śnieżna kuropatwa, fascynujący ptak z rodziny bażantowatych (Phasianidae), zamieszkuje wysokogórskie regiony Himalajów w Indiach, Pakistanie, Nepalu i Chinach. Jako jedyny przedstawiciel swojego rodzaju, doskonale radzi sobie na alpejskich pastwiskach i otwartych zboczach powyżej granicy lasu. Zarówno samce, jak i samice mają podobne upierzenie, choć samce wyróżniają się charakterystyczną ostrogą na skoku.

Ten ptak jest niezwykle charakterystyczny dzięki swoim szarym partiom górnym ciała, kasztanowym dolnym częściom, czerwonym dziobem i nogami. Górne partie ciała są delikatnie prążkowane w czerni i bieli. Śnieżne kuropatwy mierzą od 38 do 40 cm długości, z samcami ważącymi 550–700 g i samicami 450–580 g. Młode ptaki mają cętkowane dolne partie ciała. Po raz pierwszy opisane przez Briana Houghtona Hodgsona w 1833 roku, są unikalne dla rodzaju Lerwa.

Zazwyczaj widywane są w małych grupach od 6 do 8 ptaków, jednak w sezonie pozalęgowym mogą tworzyć większe stada do 30 osobników. Ich dieta obejmuje mchy, porosty, jagody i pędy roślin, a czasami połykają kamyczki, aby wspomóc trawienie. Rozmnażają się od maja do lipca, gniazdując pod skałami wyłożonymi mchem. Ich bladożółte jaja mają czerwonobrązowe plamki. Rodzice są znani z pokazywania zachowań dystrakcyjnych, aby chronić swoje młode przed drapieżnikami.

Chociaż śnieżne kuropatwy zazwyczaj nie są uznawane za gatunek zagrożony, czasami są polowane, ponieważ są łatwiejsze do podejścia niż inne ptaki, takie jak śnieżny kogut. Zamieszkują alpejskie pastwiska, trawiaste zbocza i skaliste tereny z roślinnością i często można je zobaczyć wygrzewające się na skałach w południe. Kiedy są zaskoczone, szybko startują w locie.

Ciekawostką jest to, że śnieżne kuropatwy są nosicielami ptasich wszy i kleszczy, takich jak Chelopistes lervicola i Argas himalayensis. Pomimo lokalnych spadków populacji, nadal stanowią istotną część bioróżnorodności wysokogórskich regionów Himalajów.