Żuraw biały

Żuraw syberyjski, znany również jako biały żuraw syberyjski lub żuraw śnieżny, jest wyróżniającym się członkiem rodziny żurawi. Te ptaki mają śnieżnobiałe pióra, a także wyraźnie czarne pióra lotne, które są widoczne podczas lotu. Mają dwa główne tereny lęgowe na tundrze arktycznej w zachodniej i wschodniej Rosji. Zimą grupa wschodnia leci do Chin, podczas gdy grupa zachodnia migruje do Iranu, choć niegdyś spędzały zimy w Bharatpur, w Indiach.

Żurawie syberyjskie są znane ze swoich długodystansowych migracji. Niestety, ich populacja znacznie spadła w XX wieku z powodu polowań i degradacji siedlisk wzdłuż tras migracyjnych. W 2010 roku szacowano, że pozostało tylko około 3200 tych ptaków, z czego większość tworzyła wschodnią populację zimującą w Chinach.

Żuraw syberyjski został po raz pierwszy opisany przez Petera Simona Pallasa w 1773 roku. W 2010 roku został przeklasyfikowany do rodzaju Leucogeranus. Dorosłe osobniki są przeważnie białe z pewnymi czarnymi oznaczeniami i wykazują ciekawe zachowania, takie jak pokrywanie się błotem w sezonie lęgowym oraz wydawanie charakterystycznych dźwięków.

Z powodu utraty siedlisk, tereny lęgowe tych żurawi są obecnie ograniczone do dwóch oddzielnych regionów w zachodniej i wschodniej Rosji. Preferują płytkie bagna i mokradła i są bardzo lojalne wobec swoich miejsc lęgowych. Te ptaki są terytorialne i bardzo aktywne w ciągu dnia, żywiąc się głównie roślinami, a czasami małymi zwierzętami.

Rozmnażanie odbywa się na tundrze arktycznej, a gniazda zazwyczaj znajdują się w pobliżu wody. Żurawie mają niski przyrost naturalny, a ich sukces lęgowy może być zakłócany przez renifery i drapieżniki. Podejmowane są różne działania ochronne, takie jak programy hodowli w niewoli, aby pomóc uratować ten krytycznie zagrożony gatunek.

Długie migracje żurawi syberyjskich są prawdziwym widowiskiem, z grupą wschodnią zimującą w Chinach, a grupą zachodnią w Iranie. Naukowcy wykorzystują telemetry satelitarne do śledzenia ich ruchów i identyfikacji ważnych miejsc odpoczynku wzdłuż tras migracyjnych.

W kulturze syberyjskiej te żurawie to coś więcej niż tylko ptaki. Są symbolami słońca, wiosny i duchów niebiańskich, zajmując szczególne miejsce w wierzeniach i folklorze rdzennych mieszkańców.