Do-Ashkaft Cave, Kermanszah

Jaskinia Do-Ashkaft, będąca obiektem jaskiniowym z okresu środkowego paleolitu, znajduje się na północ od Kermanszah, w pobliżu Taq-e Bostan, w Iranie, na wysokości ok. 1600 m n.p.m. Jej wejście wychodzi na południe od góry Meywala, z widokiem na park narodowy Kuhestan. Miejsce to zostało po raz pierwszy odwiedzone w 1996 roku przez irańskich badaczy F. Biglari i S. Heydari-Guran, a w ciągu kolejnych czterech lat przeprowadzono serię badań powierzchniowych w odstępach jednomiesięcznych, co zaowocowało bogatą kolekcją artefaktów litowych z okresu środkowego paleolitu.

Główna komora jaskini ma głębokość 23 m i szerokość 15 m. Duże obszary osadów brekcji wskazują na boczne przesiąkanie wody do osadów jaskini, ponieważ znaczna część osadów jaskini mogła zostać wymyta. Osady przy wejściu dostarczyły licznych kości zwierzęcych, węgli drzewnych i narzędzi krzemiennych, artefaktów ze środkowego paleolitu, takich jak skrobaki boczne i punkt mousteryjski. Kości zwierzęce wykazują oznaki udziału człowieka w ich gromadzeniu w okresie okupacji muzułmańskiej. Obejmują one fragment prawej żuchwy dorosłego osobnika i górny trzeci prawy trzonowiec niedorosłego przeżuwacza, oba przypisane do dzikiego Caprinae.

W 1999 r. przebadano obszar o powierzchni ok. 7 km2, obejmujący 14 jaskiń i schronisk skalnych, w których odkryto górnopaleolityczne i późniejsze zespoły litów. Zapiski i próbki pobrane przez S. Heydari pozwoliły określić sekwencję paleośrodowiskową dla tego regionu od późnego środkowego plejstocenu do holocenu. Neandertalczycy zamieszkujący jaskinię wykonali narzędzia z miejscowych skał surowcowych wokół jaskini, które klasyfikują się jako mousteryjskie.