Band-e Kaisar, Szusztar

Band-e Kaisar, Pol-e Kaisar, Most Waleriana lub Shadirwan był starożytnym mostem łukowym w Shushtar w Iranie i pierwszym w kraju, w którym połączono go z tamą. Zbudowany przez Sassanidów w III wieku n.e. na rozkaz Sassanidów z wykorzystaniem rzymskich jeńców wojennych jako siły roboczej, był najbardziej na wschód wysuniętym przykładem rzymskiego mostu i rzymskiej tamy, leżącym głęboko na terytorium perskim. Jej dwufunkcyjna konstrukcja wywarła ogromny wpływ na irańską inżynierię lądową i przyczyniła się do rozwoju sasanidzkich technik gospodarki wodnej.

Tama przeciwpowodziowa o długości ok. 500 m na rzece Karun, najbardziej wypływającej rzece Iranu, była główną strukturą Historycznego Systemu Hydraulicznego Szusztaru, z którego miasto czerpało swoją produktywność rolniczą, a który w 2009 r. został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako dziesiąty w kolejności. Łukowata nadbudowa prowadziła przez ważną drogę między Pasargadae a stolicą Sasanidów, Ctesiphon. Wielokrotnie naprawiany w okresie islamu, most zaporowy był używany do końca XIX wieku.