Bisitun Cave

Jaskinia Bisitun to stanowisko archeologiczne prehistorycznego zamieszkiwania ludzi w górach Zagros w prowincji Kermanszah, w północno-zachodnim Iranie. Jaskinia Bisitun jest jedną z pięciu jaskiń znajdujących się u podnóża Skały Bisitun, klifu o wysokości 1300 m na Równinie Chamchamal. Po raz pierwszy został wydobyty w 1949 roku przez Carlton Coon, i jest godne uwagi ze względu na odkrycie Mousterian narzędzi kamiennych z okresu środkowego paleolitu, jak również szczątki 109 identyfikowalnych gatunków ssaków plejstoceńskich i szczątki hominidów. Harold Dibble opisał narzędzia kamienne jako posiadające silne elementy z Levallois. Wszystkie artefakty pochodzą najwyraźniej z tego samego okresu.

Nie udało się ustalić wieku geologicznego poziomów środkowopaleolitycznych w jaskini Bisitun. Jednak względna obfitość jeleniowatych w osadach sugeruje istnienie w pobliżu terenów leśnych, a taka roślinność wskazuje na cieplejszą fazę późniejszego plejstocenu. Ogólnie rzecz biorąc, w południowo-zachodniej Azji środkowy paleolit przypada na okres między późnym środkowym plejstocenem a środkiem ostatniego glacjału. Dlatego wiek jaskini Bisitun prawdopodobnie również przypada na ten okres.