Clonmoyle Mill

Clonmoyle Mill był młynem wodnym w townland Clonmoyle East, położonym 4 km na południowy wschód od wsi Aghabullogue i 3,5 km na północny wschód od wsi Coachford.

W Archaeological Inventory of County Cork opisano go jako młyn kukurydziany z połowy lub końca XIX wieku, prostokątny, czteropiętrowy, z trzyprzęsłowym frontem wejściowym, położony na zachodnim brzegu rzeki Dripsey. Dostęp do trzeciego piętra młyna uzyskiwano ze "zmodernizowanego domu mieszkalnego" poprzez kamienny pomost i cementowy mostek. W studni koła znajdowało się żeliwne, podwieszane koło wodne o średnicy 4,9 m z napisem "J. Steel and Sons, Vulcan Foundry, Cork". Koło zębate, poprzez koło wgłębne wewnątrz młyna, napędzało dwa wały liniowe, które z kolei napędzały dwie pary francuskich kamieni młyńskich z zadziorami na pierwszym piętrze. Do północnej ściany młyna przylegała podobna, dwuspadowa konstrukcja z nienaruszonym dachem i podłogami, ale w złym stanie. Na parterze zachowały się bloki fundamentowe pod maszyny, ale wszystkie przekładnie i maszyny zostały usunięte, a silnik Crossleya leżał porzucony na północy.

Młyn Clonmoyle nie jest przedstawiony na mapie OS z 1841 r. ani nie jest wymieniony w księgach nazw Ordnance Survey i wydaje się być późniejszą konstrukcją. Młyn istniał już w połowie XIX wieku, ponieważ w Primary Valuation of Ireland odnotowano Hamiltona jako użytkownika "młyna mącznego" w Clonmoyle, którego budynki wyceniono na 34 funty, a wynajmującym był Jonathan Bruce. Jest to ten sam Jonathan Bruce, który był wówczas właścicielem pobliskiego Clonmoyle House, dzierżawionego od Charlesa Colthursta. Na mapie OS z 1901 r. jest on przedstawiony jako "Clonmoyle Mill ", z pobliską kładką dla pieszych, śluzą do rzeki Dripsey i bieżnią młyna pochodzącą z północy, w pobliżu Luskin's Bridge.

Badanie Irlandzkiego Stowarzyszenia Turystycznego z 1944 r. potwierdza, że Clonmoyle House jest domem pani Young, która była także "właścicielką pobliskich młynów Clonmoyle Flour Mills". Oddzielny wpis w ankiecie dotyczy młynów Clonmoyle Flour Mills i zawiera nazwę firmy "John Young and Sons Limited, Clonmoyle, Coachford", która, jak się wydaje, istnieje do dziś. W badaniu stwierdzono, że w okresie Wielkiego Głodu wzniesiono wiele młynów, aby zaspokoić zwiększony popyt na przetwarzanie mączki indyjskiej, i sądzono, że młyn Clonmoyle został zbudowany z tego powodu w latach 1847-1854. Dokładny rok budowy nie był pewny, ale na kamieniu mielącym, który podobno został wymieniony z innego młyna, widniała data 1856. Mówi się, że młyn w Clonmoyle po raz pierwszy został uruchomiony przez "Charlesa Colthursta z Ballyvourney" i że metody przez niego wprowadzone były nadal stosowane w 1944 r. a młyn działał niezależnie, około dziewięćdziesiąt lat później. Pszenica była suszona w piecu na poddaszu, ogrzewana przez perforowaną podłogę, a następnie mielona na mąkę przez kamienne walce napędzane od koła młyńskiego. Uważano, że preferowana jest starsza metoda mielenia. Owies i jęczmień mielono również na paszę dla bydła, trzody chlewnej i drobiu. Zwiedzanie młyna było bezpłatne, ale odbywało się na własną odpowiedzialność.

O'Donoghue wspomina o "młynach mącznych" znajdujących się po wschodniej stronie Clonmoyle East, które w tym czasie były już nieużywane. Dziś młyn Clonmoyle Mill jest w ruinie, a jego otoczenie zaniedbane.