Paszkot

Drozd obrożny to fascynujący ptak, który zamieszkuje Europę, umiarkowaną Azję oraz północną Afrykę. Ten duży drozd wyróżnia się szaro-brązowym upierzeniem na części grzbietowej, szarawo-białą brodą i gardłem oraz czarnymi plamami na żółtych i białawych partiach dolnych. Znany z mocnego, dalekosiężnego śpiewu, zyskał przydomek "burzowy kogut".

Jeśli chodzi o dietę, drozdy obrożne nie są wybredne. Żywią się bezkręgowcami, nasionami i jagodami, szczególnie upodobały sobie jemiołę, ostrokrzew i owoce cisów. W kwestii gniazdowania, drozdy obrożne budują otwarte gniazda w kształcie kubka wysoko na drzewach i są znane z zaciekłej obrony swoich gniazd.

Drozd obrożny jest rezydentem przez cały rok na wielu obszarach, choć populacje z północnych i wschodnich części jego zasięgu migrują na południe w czasie zimy. Taksonomicznie należy do rodzaju Turdus i ma trzy uznane podgatunki, będąc blisko spokrewnionym z drozdem śpiewakiem i drozdem chińskim.

Jako największy drozd rodzimej fauny Europy, drozd obrożny jest łatwy do zauważenia i usłyszenia. Dobrze radzi sobie w otwartych lasach, parkach, żywopłotach i terenach rolniczych. Chociaż jego zasięg historycznie się rozszerzył, ostatnie spadki liczebności związane są ze zmianami w praktykach rolniczych. Mimo to, Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody klasyfikuje go jako gatunek najmniejszej troski.

Sezon lęgowy rozpoczyna się około połowy marca w Europie. Drozd obrożny jest monogamiczny i zajmuje większe terytoria niż inne gatunki drozdów. Typowe zniesienie składa się z trzech do pięciu jaj, a oboje rodzice uczestniczą w wychowywaniu młodych. Żywiąc się bezkręgowcami, owocami i jagodami, te ptaki odgrywają kluczową rolę w rozprzestrzenianiu nasion jemioły.

Mimo zagrożeń ze strony drapieżników i pasożytów, populacja drozda obrożnego pozostaje stabilna, licząc miliony osobników. Choć odnotowano historyczne rozszerzenia zasięgu, ostatnie spadki wskazują na utratę siedlisk i zmiany w krajobrazie rolniczym jako potencjalne zagrożenia. Niemniej jednak, biorąc pod uwagę ich dużą populację i rozległy zasięg, działania ochronne nie są obecnie priorytetowe.