Robinson's Arch, Jerozolima

Łuk Robinsona to nazwa nadana monumentalnym schodom prowadzonym przez niezwykle szeroki kamienny łuk, które niegdyś stały przy południowo-zachodnim narożniku Góry Świątynnej. Zbudowano je w ramach rozbudowy Drugiej Świątyni, zainicjowanej przez Heroda Wielkiego pod koniec I wieku p.n.e. Ostatnie odkrycia wskazują, że mogła zostać ukończona dopiero co najmniej 20 lat po jego śmierci. Masywne kamienne przęsło zostało zbudowane wraz z murami oporowymi na Górze Świątynnej. Prowadziło ono ruch z obszaru Dolnego Rynku w starożytnej Jerozolimie i przez ulicę Tyropoeon do kompleksu Stoa Królewskiego na esplanadzie Góry. Wiadukt został zniszczony w czasie pierwszej wojny żydowsko-rzymskiej, zaledwie kilkadziesiąt lat po jego ukończeniu.

Nazwa łuku pochodzi od nazwiska biblisty Edwarda Robinsona, który w 1838 r. zidentyfikował jego pozostałości. Robinson opublikował swoje odkrycia w przełomowym dziele "Biblical Researches in Palestine", w którym wskazał na związek z mostem opisanym w "Starożytnościach żydowskich" i "Wojnie żydowskiej" Józefusa, dochodząc do wniosku, że jego istnienie dowodzi starożytności murów Jerozolimy. Wykopaliska prowadzone w drugiej połowie XX wieku ujawniły zarówno jego przeznaczenie, jak i zakres związanych z nim struktur. Obecnie znaczne zachowane fragmenty starożytnego kompleksu wiaduktów można oglądać na terenie Parku Archeologicznego Jerozolimy. Ponieważ przylega on do jerozolimskiego obszaru kultu Ściany Płaczu, jego część jest wykorzystywana przez niektóre grupy jako miejsce modlitwy.