Nocohutia jamajska

Jamajska hutia, znana również jako hutia Browna, to unikatowy ssak lądowy występujący wyłącznie na Jamajce. Należy do rodziny gryzoni Capromyidae i jest blisko spokrewniona z hutia i świnkami morskimi. Wielkością przypomina królika dzikiego, waży od 1 do 2 kilogramów i ma czerwonawo-brązową lub żółtawo-brązową sierść. To niewielkie zwierzę ma dużą głowę, krótkie nogi, małe uszy i krótki ogon, a jego mocne siekacze i zęby policzkowe są łatwo rozpoznawalne.

Jamajską hutię można znaleźć w skalistych, zalesionych obszarach Jamajki, zwłaszcza w odległych i górzystych regionach. Jest głównie aktywna w nocy, żywiąc się owocami, korzeniami, korą i liśćmi. Chociaż spotkania w naturze są rzadkie, gatunek ten jest stosunkowo łatwy do odnalezienia. Niemniej jednak ich liczba spada, co sprawiło, że znalazły się na Czerwonej Liście Gatunków Zagrożonych IUCN.

Jamajskie hutie są dość towarzyskie. Angażują się w pielęgnację, zabawę i komunikują się za pomocą różnych wokalizacji. Mają plantigradialną postawę, co oznacza, że chodzą na podeszwach stóp, podobnie jak ludzie. Te zwierzęta są również doskonałymi wspinaczami i skoczkami, używając przednich siekaczy do chwytania powierzchni. Niewiele wiemy o ich rozmnażaniu na wolności, ale obserwacje w niewoli pokazują, że samice osiągają dojrzałość w wieku około jednego roku. Zazwyczaj rodzą około dwóch młodych w miocie po okresie ciąży trwającym około 123 dni. Młode są dość rozwinięte przy urodzeniu, zdolne do chodzenia i jedzenia stałego pokarmu wkrótce po narodzinach.