Japanese cruiser Izumo, Park Narodowy Seto Naikai

Izumo był głównym okrętem swojej klasy krążowników pancernych zbudowanych dla Cesarskiej Japońskiej Marynarki Wojennej pod koniec lat 90. XIX wieku. Ponieważ Japonia nie posiadała zdolności przemysłowych do samodzielnej budowy takich okrętów wojennych, okręt został zbudowany w Wielkiej Brytanii. Często służył jako okręt flagowy i brał udział w większości bitew morskich podczas wojny rosyjsko-japońskiej w latach 1904-1905. Okręt został lekko uszkodzony w bitwie pod Ulsan i bitwie pod Cuszimą. W 1913 r. podczas rewolucji meksykańskiej Izumo został skierowany do ochrony japońskich obywateli i interesów, a w 1914 r. nadal tam był, gdy rozpoczęła się I wojna światowa.

Zadaniem okrętu było poszukiwanie niemieckich ścigaczy handlowych i ochrona alianckiej żeglugi u zachodnich wybrzeży Ameryki Północnej i Środkowej. Na początku 1915 r. okręt udzielił pomocy krążownikowi pancernemu Asama, gdy ten uderzył w skałę u wybrzeży Baja California. W 1917 r. Izumo został okrętem flagowym japońskiej eskadry stacjonującej na Morzu Śródziemnym. Po zakończeniu wojny popłynął do Wielkiej Brytanii, gdzie przejął kontrolę nad kilkoma byłymi niemieckimi okrętami podwodnymi, a następnie eskortował je przez część drogi powrotnej do Japonii.

Przez większość lat 20. okręt służył jako okręt szkoleniowy dla kadetów marynarki wojennej, a w 1932 r. podczas I Incydentu Szanghajskiego, został okrętem flagowym sił chińskich IJN. Pięć lat później Izumo wziął udział w bitwie o Szanghaj i nie został uszkodzony, mimo wielokrotnych ataków z powietrza. Okręt odegrał niewielką rolę w wojnie na Pacyfiku, wspierając siły japońskie podczas kampanii filipińskiej, dopóki nie wszedł na minę. W 1943 r. powrócił do Japonii i ponownie stał się okrętem szkoleniowym dla kadetów marynarki wojennej. Izumo został zatopiony przez amerykańskie lotniskowce podczas ataku na Kure w lipcu 1945 roku. Jego wrak został wyłowiony i zezłomowany w 1947 roku.