Orzechówka zwyczajna

Orzechówka plamista, znana również jako orzechówka zwyczajna lub po prostu orzechówka, to fascynujący ptak, nieco większy od sójki zwyczajnej. Jego brązowe pióra są pięknie ozdobione białymi plamkami i pręgami, co czyni go bardzo charakterystycznym. Jest jednym z trzech gatunków orzechówek, obok orzechówki dużej i orzechówki Clarka. Carl Linnaeus pierwszy opisał ten gatunek, nadając mu naukową nazwę Nucifraga caryocatactes, która wskazuje na jego zwyczaje rozłupywania orzechów. Istnieje dziewięć uznanych podgatunków tego ptaka, z których każdy jest rozproszony po Europie i Azji.

Pod względem wyglądu orzechówka plamista to ciemnobrązowy ptak z rodziny krukowatych o uderzającym wyglądzie. Ma duży dziób, białe plamki i zielononiebieski połysk na skrzydłach. Mierzy od 32 do 38 cm długości i ma rozpiętość skrzydeł od 49 do 53 cm, co przyciąga uwagę. Jej głos jest głośny i szorstki, podobnie jak u sójki zwyczajnej.

W kwestii diety, orzechówka ma upodobanie do orzeszków piniowych, nasion z różnych sosnowatych oraz orzechów laskowych. Jej dziób i język są specjalnie przystosowane do radzenia sobie z tymi nasionami iglastymi i ich łupaniem. Ptak ten ma również sprytny zwyczaj przechowywania nadmiaru jedzenia na później, co pomaga w rozprzestrzenianiu i wzroście drzew sosnowych. Oprócz nasion, orzechówka zjada również owady, małe ptaki, gryzonie, a nawet padlinę.

Orzechówki są monogamiczne i dość terytorialne. Gniazdują wcześnie w roku, aby wykorzystać zgromadzone orzeszki piniowe. Gniazdo jest zazwyczaj budowane wysoko na drzewie iglastym, a oboje rodzice uczestniczą w opiece nad młodymi. Gatunek ten jest szeroko rozpowszechniony w północnej Europie, Syberii i wschodniej Azji, z izolowanymi populacjami w górskich lasach iglastych w Europie i Azji.

Chociaż orzechówki plamiste zazwyczaj nie migrują, mogą opuszczać swoje zwykłe tereny, jeśli brakuje jedzenia. Globalna populacja jest dość duża, szacowana na od 800 000 do 1 700 000 osobników tylko w Europie. Okazjonalnie te ptaki były widziane jako zabłąkane w Wielkiej Brytanii, a większe irrupcje (nagłe zwiększenie liczebności) w zachodniej Europie miały miejsce, prawdopodobnie z powodu czynników środowiskowych, takich jak niepowodzenia w plonach szyszek.