Węgorz japoński

Węgorz japoński, należący do rodzaju węgorzy anguillid, jest gatunkiem rodzimym dla Japonii, Korei, Chin, Tajwanu, Wietnamu oraz północnych Filipin. Te węgorze są niezwykle fascynujące, ponieważ są katadromiczne, co oznacza, że rozmnażają się w morzu, lecz znaczną część swojego życia spędzają w wodach słodkich. Larwy, znane jako leptocefale, są przenoszone przez prądy oceaniczne do Azji Wschodniej, gdzie dorastają w rzekach, jeziorach i estuariach.

W Azji Wschodniej, a zwłaszcza w Japonii, węgorz japoński odgrywa ważną rolę w diecie. W Japonii nazywany jest "unagi" i często spożywany jest grillowany, w postaci dania znanego jako kabayaki.

Jednym z najbardziej niezwykłych aspektów życia węgorza japońskiego jest jego długa migracja. Dorosłe osobniki pokonują ogromne odległości z rzek słodkowodnych do terenów rozrodczych w Prądzie Północnorównikowym na zachodnim Pacyfiku Północnym. Te obszary tarła, odkryte w 1991 roku w pobliżu Seamount Suruga na zachód od Wysp Mariańskich, są kluczowe dla reprodukcji tego gatunku.

Niestety, populacja węgorza japońskiego spada. Czynniki takie jak przełowienie, utrata siedlisk oraz zmieniające się warunki oceaniczne, które wpływają na ich tarło i transport larw, przyczyniają się do tego spadku.

Jednak węgorz japoński posiada unikalną cechę, która przyciągnęła uwagę naukowców. Produkuje specjalne białko fluorescencyjne, które zostało wykorzystane w eksperymentalnych testach diagnostycznych do oceny funkcji wątroby. Ta fascynująca właściwość podkreśla potencjał węgorza, wykraczający poza jego rolę jako źródła pożywienia.