Wężówka indyjska

Orientalny wężownik, często nazywany ptakiem wężowym, jest fascynującym ptakiem wodnym, który zamieszkuje tropikalne regiony Azji Południowej i Południowo-Wschodniej. Te ptaki w wielu aspektach przypominają kormorany, szczególnie w sposobie polowania na ryby. Dzięki swoim długim, smukłym szyjom i ostrym dziobom nurkują pod wodę, przebijają ryby i wyrzucają je w powietrze, aby połknąć je głową do przodu. Podczas pływania ich ciała pozostają zanurzone, zostawiając widoczne tylko szyje przypominające węże i wystające nad wodą. Mają pióra, które łatwo nasiąkają wodą, więc często można je zobaczyć siedzące z rozpostartymi skrzydłami w celu wyschnięcia.

Pod względem wyglądu orientalne wężowniki wyróżniają się czarnym upierzeniem z srebrnymi paskami na skrzydłach. Ich szyje są brązowe, przechodzące w czerń ku tyłowi, z prążkowanym wzorem wokół gardła i oczu. Kolor dziobów, nóg i błon pławnych zmienia się w zależności od wieku i statusu rozrodczego. Kiedy unoszą się w powietrzu, ich długie szyje, szerokie skrzydła i klinowate ogony sprawiają, że są łatwe do zauważenia. Budują gniazda z gałęzi, często na drzewach otoczonych wodą, i zwykle dzielą te tereny lęgowe z czaplami.

Pod względem taksonomicznym orientalny wężownik należy do rodziny Anhingidae, blisko spokrewnionej z wężownikami amerykańskimi, afrykańskimi i australijskimi. Preferują żerowanie samotnie w słodkowodnych jeziorach i strumieniach, nurkując całkowicie pod wodę w poszukiwaniu pożywienia. W locie naprzemiennie machają skrzydłami i szybują, a także potrafią wznosić się na termikach. Zazwyczaj składają od trzech do sześciu jaj, a oboje rodzice dzielą się obowiązkami inkubacji.

Po sezonie lęgowym orientalne wężowniki przechodzą synchroniczne pierzenie, tracąc na krótki okres zdolność lotu. W razie zagrożenia szybko nurkują pod wodę, aby uciec. Karmią swoje pisklęta przez regurgitację i są zazwyczaj ciche, z wyjątkiem specyficznych wokalizacji w gnieździe. Gromadzą się również na nocleg w drzewach w pobliżu zbiorników wodnych.

Co ciekawe, w niektórych częściach świata ludzie historycznie wykorzystywali wężowniki do łowienia ryb, zakładając im pierścienie na szyje, aby zapobiec połykaniu złowionych ryb. Pomimo swojej adaptacyjności, orientalne wężowniki stają w obliczu zagrożeń ze strony drapieżników, takich jak bielik, i są znane z tego, że bywają nosicielami różnych pasożytów.