Błyszczak stalowy

Szpak modrogłowy, znany także jako błyszczący szpak modrogłowy, to barwny ptak zamieszkujący rozległe tereny Afryki, od Senegalu i Etiopii po RPA i Angolę. Preferuje otwarte lasy i wykazuje pewne migracje sezonowe.

Mierzący około 22 cm długości, ten ptak zachwyca swoimi błyszczącymi, niebiesko-zielonymi piórami, fioletowo-niebieskim brzuchem i charakterystyczną niebieską plamą wokół uszu. Jego oczy są jasne, żółte lub pomarańczowe, co dodaje mu wyrazistości. Samce i samice wyglądają podobnie, chociaż młodsze osobniki mają zazwyczaj bardziej stonowane barwy.

W południowej Kenii i dalej na południe populacje szpaków są nieco mniejsze i czasami klasyfikowane jako odrębny podgatunek, L. c. sycobius. Ptaki te są blisko spokrewnione ze szpakiem małomodrogłowym, lecz można je odróżnić po ilości niebieskiego koloru na brzuchu. Jednym z ich najbardziej rozpoznawalnych odgłosów jest nosowe „squee-ar”.

Szpaki modrogłowe preferują gniazdowanie w dziuplach drzew. Często korzystają z naturalnych wnęk lub tych wykonanych przez dzięcioły, a czasami zajmują gniazda innych ptaków, takich jak ibis święty czy bocian Abdim. Ich gniazda zazwyczaj zawierają trzy do pięciu jaj, które się wykluwają po około 13–14 dniach. Pisklęta opuszczają gniazdo około 23 dni po wykluciu. Ptaki te mogą ze być ofiarami pasożytów lęgowych, takich jak kukułka plamista, a sporadycznie miodowód wielki.

Te szpaki są bardzo towarzyskie i często tworzą duże stada, czasami mieszając się z innymi gatunkami szpaków. Nocują w różnych miejscach, w tym na trzcinowiskach, kolczastych krzewach lub drzewach akacjowych. Jako wszystkożerne, ich dieta jest dość zróżnicowana, obejmując bezkręgowce, nasiona i jagody, przy czym owady stanowią znaczną część ich menu. Często można je zobaczyć siedzące na zwierzętach hodowlanych, zjadające owady wzbudzone przez te zwierzęta, a czasem nawet pomagają usunąć pasożyty z tych zwierząt.