West African giraffe

Żyrafa zachodnioafrykańska, znana także jako żyrafa nigeryjska lub żyrafa nigerska, jest unikalnym podgatunkiem żyrafy charakteryzującym się jasnymi plamami. Te żyrafy są endemicznymi mieszkańcami regionów Sahelu w Afryce Zachodniej. Historycznie wędrowały od Senegalu do Jeziora Czad, ale ich populacja dramatycznie się zmniejszyła. Według danych z 2011 roku pozostało jedynie około 400 osobników, głównie w małych, izolowanych obszarach w południowo-zachodnim Nigrze.

Badania genetyczne podkreśliły wyjątkowość żyraf zachodnioafrykańskich. Co ciekawe, żyrafy w europejskich ogrodach zoologicznych, które były uważane za zachodnioafrykańskie, okazały się żyrafami kordofańskimi. Okazuje się, że żyrafy zachodnioafrykańskie są bliżej spokrewnione z żyrafami wschodnioafrykańskimi. Uważa się, że migrowały one ze Wschodniej Afryki do Północnej Afryki, a następnie do Afryki Zachodniej, przy czym Jezioro Czad stanowiło naturalną barierę oddzielającą je od żyraf kordofańskich.

Te żyrafy zależą od sezonowych migracji między doliną rzeki Niger a bardziej suchymi wyżynami w okolicach Kouré. Niestety, ich liczba drastycznie zmniejszyła się z powodu niszczenia siedlisk, polowań i suszy. Obecnie jedyna stabilna populacja znajduje się w Nigrze.

Żyrafy zachodnioafrykańskie żywią się głównie liśćmi określonych gatunków drzew. Dzięki skoordynowanym wysiłkom na rzecz ochrony od lat 90. XX wieku, ich populacja stopniowo rośnie, zwłaszcza w rejonie Dosso. Do 2016 roku szacowano, że na wolności żyje od 400 do 450 żyraf. Inicjatywy ochronne w Nigrze koncentrują się na zachowaniu ich siedlisk, zarządzaniu interakcjami z lokalnymi rolnikami oraz promowaniu turystyki wspierającej ochronę żyraf.