Museum of Inuit Art, Toronto

Muzeum Sztuki Inuickiej, znane również jako MIA, było muzeum w Toronto, Ontario, Kanada, mieszczącym się w Queen's Quay Terminal w Harbourfront Centre. Było ono poświęcone wyłącznie sztuce i kulturze Inuitów.

Mimo tej popularności, stosunkowo trudno jest oglądać i poznawać historię sztuki Eskimosów w instytucjach publicznych - sytuację tę zmieniło torontońskie Muzeum Sztuki Eskimosów.

Wprowadzenie: Muzeum, zajmujące ponad 6 000 stóp kwadratowych powierzchni wystawienniczej w eleganckim terminalu Queen's Quay, jest największą stałą ekspozycją sztuki eskimoskiej w Kanadzie. "Jest to pierwsze muzeum poświęcone wyłącznie sztuce Eskimosów" - mówi kurator Norman Zepp - "dzięki czemu widzowie otrzymują skoncentrowane i skupione doświadczenie". Muzeum jest także kolejnym punktem orientacyjnym kulturalnego renesansu miasta i mile widzianym dodatkiem do tętniącej życiem dzielnicy nad jeziorem, gdzie znajduje się Harbourfront Centre, w którym odbywają się różne festiwale na świeżym powietrzu, koncerty na żywo i pokazy sztuki w miejscach takich jak The Power Plant.

Muzeum powstało cztery lata przed otwarciem w 2007 roku, dzięki wysiłkom Davida Harrisa - byłego nauczyciela w Nunavut i założyciela cenionej galerii sztuki eskimoskiej - oraz grupy oddanych partnerów. Należą do nich Zepp, który w latach 1988-1994 był kuratorem sztuki eskimoskiej w Art Gallery of Ontario, Cynthia Waye - zastępca kuratora muzeum - oraz wielu entuzjastycznych prywatnych kolekcjonerów sztuki.

Ponad 300 oryginalnych dzieł sztuki, umieszczonych w dużych gablotach przywołujących na myśl formacje lodowe i środowisko arktyczne, składa się z kolekcji własnej muzeum i kilku dzieł wypożyczonych od prywatnych darczyńców. Głównie są to rzeźby - wyrzeźbione z kamienia, poroża, kości słoniowej i kości - ale wystawiane są także grafiki, rysunki i gobeliny. Większość z nich pochodzi z okresu współczesnego i ponowoczesnego i reprezentuje tematy, formy, media i oczywiście artystów związanych ze współczesną sztuką eskimoską. Dzieła z wcześniejszych epok dostarczają kontekstu historycznego, a mapy, panele informacyjne i inne materiały interpretacyjne zapewniają wszechstronne doświadczenie muzealne.

Według Zeppa, zwiedzający muzeum nie tylko zobaczą "jedne z najlepszych dzieł sztuki powstałych w Arktyce kanadyjskiej", ale także uzyskają "zrozumienie zakresu i szerokości sztuki Inuitów", dzięki przystępnym eksponatom przedstawiającym wspólne elementy tematyczne i regionalną różnorodność stylistyczną. Pouczające są również wystawy czasowe, takie jak obecna wystawa wieszaków ściennych wykonanych przez artystki z Baker Lake.

KULTURA WIEKÓW Choć ludzie żyją w Arktyce od ponad 4000 lat, Inuici sięgają swymi korzeniami do okresu około 1000 r. n.e. kiedy to lud Thule migrował na tereny Kanady z północnej Alaski. W muzeum znajduje się wybór eksponatów z epoki przodków, w tym delikatnie rzeźbione figurki i inne przedmioty o tak dużym znaczeniu historycznym, że choć są wielkości naparstka, są praktycznie bezcenne.

W muzeum można też zobaczyć przedmioty z okresu, który powszechnie określa się mianem historycznego okresu sztuki eskimoskiej - epoki rozpoczynającej się w XVI wieku, kiedy to europejscy wielorybnicy, misjonarze i odkrywcy nawiązali kontakt z Eskimosami. Rzeźby zwierząt z kości słoniowej były powszechnie wymienianym towarem, podobnie jak repliki narzędzi i inne przedmioty w stylu zachodnim.

RÓŻNICE ARTYSTYCZNE Ponieważ stosunkowo niewielka populacja była - i nadal jest - rozproszona na rozległym obszarze arktycznej tundry, sztuka Eskimosów z czasem nabrała cech regionalnych, ponieważ setki rozproszonych grup rodzinnych połączyły się w większe społeczności, które istnieją do dziś. Niektóre z najbardziej dramatycznych prac w muzeum pochodzą z Przylądka Dorset, społeczności na Wyspie Baffina, gdzie artyści tacy jak Osuitok Ipeelee, Pauta Saila i Latcholassie Akesuk wprowadzili elegancki, stylizowany naturalizm do swoich przedstawień zwierząt i stworzeń mitologicznych.

Prace w muzeum odzwierciedlają te regionalne różnice, na które wpływ mają takie czynniki, jak dostępność materiałów i styl życia charakterystyczny dla każdej społeczności. Harris mówi, że poprzez prezentację różnych stylów regionalnych muzeum pomaga zwiedzającym docenić różnice między, na przykład, dużymi, półabstrakcyjnymi rzeźbami w kamieniu z Keewatin, powszechnie wykonywanymi w Baker Lake, a realistycznymi rzeźbami przedstawiającymi sceny rodzinne, tworzonymi przez artystów z Inukjuak w północnym Quebecu.

NOWOCZESNY PRZEMYSŁ Klejnotem Muzeum Sztuki Eskimosów jest wybór nowszych rzeźb, stworzonych przez uznanych mistrzów tej formy, takich jak Joe Talirunili i Judas Ullulaq. Niektóre z tych dzieł są indywidualnie wystawione i mogą być oglądane przez sięgające od podłogi do sufitu okna przez zainteresowanych przechodniów. Odzwierciedlają one wysoką jakość nie tylko kolekcji muzeum, ale także prac wykonanych przez artystów eskimoskich od czasu, gdy w latach czterdziestych XX w. zaprezentowali się oni publiczności.

Od tego czasu tworzenie rzeźb, grafik, gobelinów i innych dzieł sztuki stanowi istotną siłę społeczną i ekonomiczną w społecznościach arktycznych. Obecnie artyści eskimoscy zazwyczaj wytwarzają i sprzedają swoje prace w systemie spółdzielczym - za pośrednictwem lokalnych organizacji, które między innymi organizują dystrybucję i pomagają zapewnić artystom godziwą cenę za ich pracę.

Sąsiadująca z muzeum Galeria Sztuki Eskimosów otrzymuje swoje prace za pośrednictwem spółdzielni i honoruje ich sugerowane ceny sprzedaży. W tym sensie galeria handlowa staje się niejako przedłużeniem muzeum, gdzie zwiedzający mogą zobaczyć praktyczną stronę funkcjonowania eskimoskiej gospodarki artystycznej.

INSPIRACJA I WGLĄD Niegdyś nauczyciel w społeczności Cape Dorset, Harris mówi, że najbardziej ekscytuje go potencjał edukacyjny muzeum. Niezależnie od wieku i wiedzy, zwiedzający będą zachwyceni bogatą kolekcją sztuki i uzyskają wgląd w ciągłą ewolucję jednej z wielu żywych kultur tubylczych Kanady.

"Panuje przekonanie, że Eskimosi to ludzie z przeszłości, że nie są żywą i dynamiczną kulturą" - mówi Harris. "Mam nadzieję, że dzięki zrozumieniu sztuki ludzie wyjdą z muzeum ze świadomością obecnych realiów życia w Arktyce - świadomością zmieniającej się kultury i tego, że Inuici szybko stają się obywatelami świata".

Muzeum zostało zamknięte 29 maja 2016 roku. Było to następstwem spadku liczby zwiedzających i przychodów po dwóch letnich pracach budowlanych wzdłuż Queens Quay West, które spowodowały tymczasowe zamknięcie dostępu tramwajów do terenu muzeum.

Oficjalne otwarcie muzeum nastąpiło w czerwcu 2007 r. dzięki wysiłkom Davida Harrisa - byłego nauczyciela w Nunavut i założyciela Harris Inuit Gallery, cenionej galerii sztuki eskimoskiej - oraz grupy oddanych partnerów.

MIA zajmowało ponad 6 000 stóp kwadratowych powierzchni wystawienniczej i było domem dla setek dzieł sztuki eskimoskiej, od rzeźb wyrzeźbionych z kamienia, poroża, kości słoniowej i kości, po ceramikę, grafiki i okładziny ścienne.