Bagiennik żółtobrewy

Wrześniowiec to mały amerykański ptak, który dawniej był jedynym szeroko akceptowanym członkiem swojego rodzaju, Passerculus. Badania genetyczne wykazały jednak, że wrześniowiec warzęchowy jest faktycznie podgatunkiem wrześniowca, podczas gdy wrześniowiec wielkodzioby stanowi odrębny gatunek. Ptak ten zawdzięcza swoją nazwę miastu Savannah w stanie Georgia, gdzie odkryto jeden z pierwszych okazów.

Ten niewielki ptak rozmnaża się w różnych regionach, takich jak Alaska, Kanada, USA, Meksyk i Gwatemala. Zimą migruje do cieplejszych obszarów południowych Stanów Zjednoczonych, Ameryki Środkowej, na Karaiby oraz do północnej części Ameryki Południowej. Okazjonalnie pojawia się również w zachodniej Europie jako rzadki gość.

Wrześniowce mają ciemnobrązowe grzbiety z pręgami oraz białe podbrzusze z prążkami na piersi i bokach. Charakteryzują się także unikalnym układem barwnym na głowie i gardle. Ich upierzenie znacznie się różni między podgatunkami, zgodnie z zasadą Glogera, która mówi, że ptaki w wilgotnych środowiskach są zazwyczaj ciemniejsze. Rozmiar wrześniowców waha się od 11 do 17 cm długości. Ich dieta opiera się głównie na nasionach, jednak w okresie lęgowym jedzą również owady.

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje wrześniowca za gatunek najmniejszej troski. Ptaki te żerują na ziemi lub w niskich krzewach, a w okresie lęgowym tworzą pary lub grupy rodzinne. Znane są z charakterystycznego lotu i śpiewów składających się z ćwierków i trylów.

Istnieje siedemnaście uznanych podgatunków wrześniowca, w tym wrześniowce wielkodziobe. Te podgatunki są klasyfikowane na podstawie wzorców migracyjnych i obszarów lęgowych. Wrześniowiec warzęchowy, kiedyś uważany za odrębny gatunek, jest obecnie uznawany za podgatunek wrześniowca. Wrześniowce wielkodziobe są zazwyczaj ciemniejsze, mają większe dzioby i występują w określonych regionach przybrzeżnych.