Fakty o: Koliberek żarogłowy
Koliber Anny to ptak średniej wielkości, znany z jaskrawych barw i fascynujących zachowań. Nazwany na cześć Anny Masséna, księżnej Rivoli, należy do rodziny Trochilidae i występuje na zachodnich wybrzeżach Ameryki Północnej. Pierwotnie zasiedlał północną Baja California i południową Kalifornię, lecz dzięki wprowadzeniu roślin ozdobnych jego zasięg został rozszerzony, zapewniając mu więcej nektaru i miejsc do gniazdowania.
Kolibry Anny mają długość około 10-11 cm. Charakteryzują się iryzującym brązowo-zielonym grzbietem, jasnoszarymi piersiami i brzuszkami oraz zielonymi bokami. Dorosłe samce wyróżniają się iryzującymi karmazynowo-czerwonymi koronami i gardłami, podczas gdy samice posiadają mniejsze, mniej lśniące czerwone plamki na gardłach. Kolibry Anny odżywiają się nektarem, owadami i stawonogami, pełniąc również rolę ważnych zapylaczy. Często można je obserwować, jak otrząsają się, by pozbyć się deszczu lub brudu, co jest typowym zachowaniem w ogrodach, parkach i przy karmnikach dla ptaków.
Gdy chodzi o rozmnażanie, budują gniazda z włókien roślinnych, piór i pajęczyn, wtykając je w otoczenie za pomocą porostów i innych materiałów. Samce prezentują imponujące pokazy zalotów, obejmujące śpiew i dramatyczne manewry powietrzne. Co więcej, mogą krzyżować się z innymi gatunkami kolibrów, co czasami prowadzi do zamieszania w kwestii identyfikacji nowych gatunków.
Kolibry Anny występują na szerokim obszarze zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej, z populacją szacowaną na około 1,5 miliona ptaków. Obecnie nie są zagrożone wyginięciem. Ich zasięg rozciąga się od południowej Kanady po Baja California i sięga w głąb kontynentu do części Arizony, Nevady, Utah i Teksasu. Niekiedy są spotykane daleko poza swoim zwykłym zasięgiem, co świadczy o ich zdolności do adaptacji. Czynniki takie jak sadzenie obcych gatunków roślin i korzystanie z karmników dla ptaków przyczyniły się do rozszerzenia ich obszaru występowania. Ważne jest, że kolibry Anny mają najszerszy zasięg północny spośród wszystkich gatunków kolibrów i potrafią przetrwać niskie temperatury, przekształcając cukier w tłuszcz oraz wchodząc w stan torporu.