Świstak stepowy

Świstak stepowy, znany również jako bobak, to fascynujące i towarzyskie zwierzę, które zamieszkuje rozległe stepy Europy Wschodniej i Azji Centralnej. Te świstaki spędzają ponad połowę roku w hibernacji i zazwyczaj mają mioty składające się z około pięciu młodych. Młode świstaki osiągają dojrzałość płciową po trzech latach, a w drugim roku życia samce zazwyczaj opuszczają swoją kolonię.

Ludzie znaleźli zastosowanie dla futra świstaków stepowych, wytwarzając z niego kapelusze i płaszcze. Niektóre fermy futrzarskie eksperymentują nawet z hodowlą tych świstaków specjalnie dla ich skór.

Istnieją dwa uznane podgatunki świstaków stepowych, choć naukowcy debatowali nad tą klasyfikacją ze względu na stopniowe zmiany w ich zasięgu. Te świstaki są rodzimymi mieszkańcami obszarów rozciągających się od Ukrainy przez Rosję po Kazachstan. W niektórych miejscach, gdzie wyginęły, podejmowane są próby ich reintrodukcji.

Świstaki stepowe najlepiej radzą sobie na falistych łąkach i na skraju uprawnych pól. Mają unikalne zachowanie sygnałów alarmowych, które różnią się w zależności od terenu. Niemniej jednak napotykają wiele zagrożeń, w tym podatność na dżumę i drapieżnictwo ze strony irbisów. Co ciekawe, mogą także działać jako bufor dla innych gatunków, będących ofiarami irbisów.

Poza swoją rolą ekologiczną, świstaki stepowe mają również znaczenie kulturowe. Stanowią symbol obwodu ługańskiego na Ukrainie, pojawiając się na jego herbie oraz na herbach niektórych powiatów.