Świstak tienszański

Świstak Menzbiera to fascynujący gryzoń z rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae), pochodzący z Azji Centralnej. Można go spotkać w zachodnich górach Tienszanu, obejmujących Kazachstan, Kirgistan, Uzbekistan oraz północny Tadżykistan. Świstaki te preferują łąki i stepy, żyjąc na wysokościach od 2000 do 3600 metrów.

Świstak Menzbiera ma dość ograniczony zasięg występowania i nie jest liczny. W 1998 roku populacja liczyła około 22 000 osobników, a do 2005 roku w samym Kazachstanie liczba ta wynosiła od 20 000 do 25 000 sztuk. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje świstaka Menzbiera jako gatunek narażony na wyginięcie, głównie z powodu utraty siedlisk spowodowanej ekspansją rolnictwa oraz polowaniami.

Fizycznie, świstaki Menzbiera są stosunkowo małe. Osiągają długość od 34,5 do 50 cm i ważą od 1,85 do 5 kg. Ich futro ma ciemniejsze odcienie na grzbiecie i tylnej części ciała, kontrastując z jaśniejszymi podbrzuszami i przednimi partiami ciała. Co ciekawe, futro tych świstaków ciemnieje w ciągu sezonu. Świstaki Menzbiera hibernują od późnego lata (sierpień lub wrzesień) do wiosny (kwiecień lub maj).

Nazwany na cześć rosyjskiego zoologa Michaiła Aleksandrowicza Menzbiera, gatunek ten jest genetycznie podzielony na dwie grupy przez rzekę Pskem i jej dolinę. Grupy te to północny podgatunek, M. m. menzbieri, oraz południowy podgatunek, M. m. zachidovi. Chociaż tworzą grupę gatunkową z długoogonowym świstakiem, świstaki Menzbiera preferują bardziej wilgotne, wyżej położone obszary z krótszą trawą.