Ras El Kelb, Bejrut

Ras El Kelb to ścięta jaskinia nadmorska i osada paleolityczna położona na nizinnym wybrzeżu Libanu, 8 km na północ od Bejrutu. Jest to jedno z najstarszych siedlisk znalezionych w tym kraju.

Ratownicze prace wykopaliskowe zostały przeprowadzone w 1959 roku przez Dorothy Garrod i G. Henri-Martin. Wykopali oni dwa rowy, nazwane "kolejowym" i "tunelowym", z których odzyskali ponad 30 000 artefaktów krzemiennych o szerokim spektrum zastosowań, które następnie poddali analizie statystycznej z 22 warstw geologicznych. Stwierdzono, że od czasu pierwszego datowanego zamieszkania około 50 000 lat p.n.e. morze trzykrotnie przekroczyło poziom jaskini.

Odkryto również ząb, który prawdopodobnie należał do neandertalczyka. Sugeruje się, że mieszkańcy byli ekspertami w polowaniu na gazele, wykorzystując do tego celu znalezione krzemienie.