Fakty o: Bekas dubelt
Dubelt, mały ptak z rodzaju Gallinago, jest znany ze swojego zamiłowania do bagien i mokrych łąk w północno-wschodniej Europie, w tym na północnym zachodzie Rosji. Ten ptak wędrowny spędza zimy w Afryce. Niestety, populacja dubelta w Europie maleje.
Po raz pierwszy opisany w 1787 roku przez Johna Lathama jako Scolopax media, nazwa rodzajowa dubelta, Gallinago, pochodzi z łaciny i oznacza "przypominający kurę" natomiast nazwa gatunkowa, media, odnosi się do jego pośredniej wielkości między słonką a bekasem.
Dorosłe dubelty są nieco większe i masywniejsze niż bekasy, mierzą 26-30 cm długości. Mają plamiste brązowe ciała z charakterystycznym ciemnym paskiem biegnącym przez oczy. Ich głos to słabe "yeah" a podczas pokazów godowych wydają dźwięki ćwierkania i klikania.
Jedną z niezwykłych cech dubelta jest jego zdolność do pokonywania długich dystansów bez zatrzymywania się na posiłek. W sezonie lęgowym samce wykonują pokazy na tokowiskach, aby przyciągnąć samice, które następnie składają jaja w dobrze ukrytych gniazdach na ziemi. Te ptaki żerują w błocie na owady i dżdżownice, doskonale wtapiając się w otoczenie.
Co ciekawe, skamieniałości dubelta zostały odkryte w Karolinie Północnej, datowane na około 4,465 miliona lat temu, co sugeruje transatlantycką migrację w ich historii. Obecnie ich populacja jest szacowana na 15,000 do 40,000 w Skandynawii oraz od 450,000 do 1,000,000 w zachodniej Syberii i północno-wschodniej Europie.
Jednakże dubelt napotyka wiele zagrożeń, w tym utratę siedlisk i polowania we wschodniej Europie oraz na afrykańskich terenach zimowych. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje dubelta jako "bliski zagrożenia" a gatunek ten jest również chroniony na mocy Porozumienia o Ochronie Wędrownych Ptaków Wodnych Afryki i Eurazji (AEWA).