Orzeł czarny

Orzeł Verreauxa, znany również jako orzeł czarny, to majestatyczny ptak drapieżny, zamieszkujący głównie Afrykę. Ten imponujący drapieżnik najlepiej prosperuje w pagórkowatych i górzystych obszarach południowej i wschodniej Afryki, a także występuje w mniejszych, rozproszonych populacjach w Afryce Zachodniej, na Półwyspie Arabskim oraz w południowym Bliskim Wschodzie. Orzeł ten jest specjalistą w polowaniu, a jego dieta składa się głównie ze skalnych góralków. Wiadomo jednak, że poluje również na małe antylopy, ptaki łowne, zające i małpy.

Sklasyfikowany w rzędzie szponiastych (Accipitriformes) i rodzinie jastrzębiowatych (Accipitridae), orzeł Verreauxa został po raz pierwszy opisany przez René Primevère Lesson w 1830 roku. Należy do grupy drapieżników znanych jako orły szponiaste. Badania genetyczne wykazały, że jest blisko spokrewniony z orłem Bonelliego, afrykańskim orłem jastrzębim, orłem klinowatym i orłem Gurneya.

Orzeł Verreauxa wyróżnia się dużymi rozmiarami, z samcami ważącymi od 3 do 4,2 kg, a samicami osiągającymi wagę od 3,1 do 7 kg. Te orły są wykwalifikowanymi łowcami, zwłaszcza biegłymi w łapaniu skalnych góralków. Budują swoje gniazda na klifach i są znane z tego, że są dość terytorialne.

Sezon lęgowy różni się w zależności od regionu, ale zazwyczaj trwa od listopada do sierpnia. W tym czasie samiec często dostarcza pożywienie samicy przed złożeniem przez nią jaj. Zazwyczaj składane są dwa jaja, lecz przeżywa zazwyczaj tylko jedno pisklę z powodu siblicydu, gdzie silniejsze pisklę zabija swoje rodzeństwo. Młody orzeł potrzebuje około 90 do 99 dni, aby nauczyć się latać, i może pozostać z rodzicami do sześciu miesięcy po opuszczeniu gniazda.

Populacja orłów Verreauxa szacowana jest na dziesiątki tysięcy, chociaż liczby mogą się różnić lokalnie. Zagrożenia dla ich przetrwania obejmują niszczenie siedlisk, prześladowania przez ludzi i potencjalne spadki populacji ich ofiar. Działania ochronne, takie jak monitorowanie dostępności ofiar oraz zmniejszanie zakłóceń ze strony ludzi w obszarach gniazdowania, są kluczowe dla ich przetrwania.