Szczygieł

Szczygieł europejski, często nazywany po prostu szczygłem, to uroczy mały ptak występujący w Europie, Afryce Północnej oraz części Azji. Łatwo go rozpoznać dzięki jaskrawoczerwonej twarzy, czarno-białej głowie i żywemu upierzeniu. Na przestrzeni lat ptak ten pojawił się także w miejscach takich jak Australia, Nowa Zelandia i Urugwaj.

Po raz pierwszy opisany przez Karola Linneusza w 1758 roku, szczygieł europejski należy do rodziny łuszczakowatych. Jest blisko spokrewniony z kulczykiem oraz szczygłem korsykańskim. W zależności od miejsca występowania i ubarwienia, ptaki te są klasyfikowane w różne podgatunki.

Szczygły europejskie odgrywają znaczącą rolę w sztuce, zwłaszcza w malarstwie włoskiego renesansu. Często symbolizują Mękę Pańską i wytrwałość w ikonografii chrześcijańskiej. Oprócz sztuk wizualnych, ptak ten znalazł swoje miejsce w literaturze i muzyce; na przykład Antonio Vivaldi skomponował koncert zatytułowany "Il Gardellino", inspirowany tym ptakiem.

Jeśli chodzi o ich styl życia, szczygły europejskie budują swoje gniazda głównie z mchów i porostów. Co ciekawe, to samica zajmuje się budową gniazda i wysiadywaniem jaj. Ptaki te żywią się głównie małymi nasionami, owadami oraz nasionami niger. Ze względu na ich piękny wygląd i melodyjne śpiewy, są również ulubieńcami miłośników ptaków, którzy trzymają je w niewoli.

Podejmowane są różne działania mające na celu ochronę tych uroczych ptaków przed utratą siedlisk i odłowem. Ich znacząca rola w różnych kulturach oraz symboliczne znaczenie w sztuce i literaturze podkreślają ich niezaprzeczalny urok i wartość.