Dujker duży

Duiker Jentinka, znany także jako "gidi-gidi" w języku Krio i "kaikulowulei" w języku Mende, to duża antylopa zamieszkująca lasy południowej Liberii, południowo-zachodniej Wybrzeża Kości Słoniowej oraz części Sierra Leone. Nazwany na cześć zoologa Fredricusa Anny Jentinka, gatunek wyróżnia się jako największy spośród duikerów. Osiąga około 80 cm wysokości w kłębie i waży około 70 kg. Charakteryzuje się futrem w odcieniach szarości i czerni, z białym pasem biegnącym przez ramiona oraz długimi, cienkimi rogami na głowie.

Te duikery świetnie radzą sobie w gęstych lasach deszczowych, gdzie żywią się różnorodnym pokarmem, takim jak opadłe owoce, kwiaty, liście, siewki i korzenie. Lubią także uprawy, takie jak orzechy palmowe, mango i strąki kakaowca. Są zwierzętami nocnymi, terytorialnymi i w ciągu dnia wolą ukrywać się w gęstym podszycie. Choć potrafią szybko biegać, szybko się męczą, gdy są spłoszone.

Po raz pierwszy gatunek ten odkryto w 1884 roku i formalnie opisano w 1892 roku. Od lat 60. XX wieku obserwacje duikerów Jentinka były rzadkie. Ich status ochronny jest zmienny z powodu utraty siedlisk i polowań na mięso z buszu, które stanowią znaczące zagrożenie dla ich przetrwania.

Pod względem taksonomicznym, duiker Jentinka należy do rodzaju Cephalophus i rodziny Bovidae. Gatunek został po raz pierwszy opisany przez Oldfielda Thomasa w 1892 roku. Badanie z 2001 roku sklasyfikowało go jako "duży duiker", grupując go z innymi dużymi gatunkami duikerów. Ostatnie badania filogenetyczne rzuciły światło na ewolucyjne relacje w obrębie podrodziny Cephalophinae, pomagając nam lepiej zrozumieć duikera Jentinka i jego bliskich krewnych.