Wodnokanczyl afrykański

Wodny kanczyl, często określany jako jeleniowate z kłami, to fascynujące, małe stworzenie zamieszkujące tropikalną Afrykę. Jest największym z dziesięciu gatunków kanczyli, które są małymi, przypominającymi jelenie zwierzętami, choć tylko nieco większymi od małych psów. Co ciekawe, samice wodnych kanczyli są większe od samców, ważąc zazwyczaj nieco ponad 2 kg więcej niż 10-kilogramowe samce.

Te zwierzęta mają charakterystyczny wygląd z czerwonobrązową sierścią na grzbiecie, białym spodem oraz charakterystycznymi białymi paskami na ciele. Ich nogi są krótkie i cienkie w stosunku do masywnego ciała, a ich kopyta przypominają te u świń.

Wodne kanczyle zamieszkują tropikalne rejony Afryki, głównie wzdłuż wybrzeża od Sierra Leone po zachodnią Ugandę. Preferują gęste baldachimy, wilgotne, tropikalne nizinne lasy w pobliżu strumieni lub rzek i rzadko oddalają się na więcej niż 250 metrów od wody. Są zwierzętami nocnymi, poszukującymi owoców takich jak figi, orzechy palmowe i chlebowce, a także owadów, krabów, a nawet padliny i ryb. W dużej mierze polegają na swoim węchu, aby znaleźć pożywienie, spędzając dni na ukrywaniu się w gęstym lesie.

Wodny kanczyl jest zazwyczaj samotnikiem, wchodzącym w interakcje z innymi jedynie podczas okresu godowego lub w konfliktach terytorialnych. Samce często angażują się w krótkie, agresywne konfrontacje, biegając na siebie, kłując i gryząc, by bronić swojego terytorium. Komunikują się za pomocą różnorodnych dźwięków, w tym krzyków w razie zranienia, szczekania alarmowego oraz specyficznych odgłosów podczas walk czy zalotów.

Pomimo iż są klasyfikowane jako gatunek "Least Concern" przez Czerwoną Listę IUCN, z szacowaną populacją wynoszącą około 278 000, wodne kanczyle wykazują spadki liczebności w niektórych regionach z powodu utraty siedlisk i działalności człowieka. Ze względu na ich skryty tryb życia i zamiłowanie do samotności, zbieranie dokładnych danych populacyjnych dla poszczególnych krajów jest utrudnione.