Żeneta zwyczajna

Żeneta zwyczajna to niewielkie, kotopodobne zwierzę wywodzące się z Afryki, które obecnie można spotkać również w południowo-zachodniej Europie i na Balearach. Dzięki swojej adaptacyjnej naturze nie jest zagrożona wyginięciem i figuruje na Liście Gatunków o Najmniejszej Trosce według Czerwonej Listy IUCN.

Żeneta wyróżnia się smukłą sylwetką i unikalnym umaszczeniem, co czyni ją naprawdę efektownym zwierzęciem. Prowadzi nocny tryb życia, co oznacza, że jest najbardziej aktywna po zmierzchu i w nocy. Można ją spotkać w różnorodnych siedliskach, takich jak sawanny, lasy, a nawet w pobliżu ludzkich osiedli. Mimo zdolności do adaptacji, preferuje tereny z gęstą roślinnością i skalistym ukształtowaniem.

Żenety są samotnikami, a ich komunikacja opiera się na charakterystycznych dźwiękach. Ich dieta jest zróżnicowana i obejmuje małe ssaki, ptaki, owady oraz owoce.

Historycznie, żenety zwyczajne zamieszkiwały obszary Afryki Północnej, Półwyspu Arabskiego oraz Afryki Południowej. Do Europy dotarły od 1 000 do 1 500 lat temu i obecnie występują w krajach takich jak Hiszpania, Włochy i południowa Francja.

Pod względem rozmnażania, żenety zwyczajne mają okres godowy trwający od stycznia do września. Ciąża trwa około 10-11 tygodni, po czym samica rodzi do czterech młodych. Młode są odstawiane od mleka matki w wieku czterech miesięcy i stają się biegłymi łowcami już po pięciu miesiącach życia.

Pomimo zdolności adaptacyjnych, żenety zwyczajne są zagrożone polowaniami na futro w niektórych regionach oraz utratą siedlisk spowodowaną urbanizacją.

Aby chronić ten gatunek, żeneta zwyczajna została wpisana do Załącznika III Konwencji Berneńskiej oraz Załącznika V Dyrektywy Siedliskowej Unii Europejskiej. Istnieje ponad 30 opisanych podgatunków, z których niektóre uznawane są za istotne ze względu na swoje geograficzne rozmieszczenie. Taksonomicznie, żenety zaliczają się do rzędu drapieżnych (Carnivora), rozwiniętych z ich wspólnego przodka.