Raudondvaris Castle

Zamek Raudondvaris, nazywany również Dworem Raudondvaris, to gotycko-renesansowa rezydencja szlachecka, znajdująca się w tytułowym mieście Raudondvaris na Litwie.

W 1392 r. kronikarze krzyżaccy po raz pierwszy wspominają o pogańskiej warowni. Po przekazaniu Żmudzi Zakonowi, Krzyżacy wybudowali w tym miejscu mały zamek Koenigsburg, w którym mieszkało 80 rycerzy i 400 żołnierzy. Zamek został wzmocniony i powiększony po bitwie pod Grunwaldem. Od tego czasu był osobistą własnością królów Polski i wielkich książąt litewskich aż do 1549 r. kiedy to Zygmunt II August podarował go swojej żonie, królowej-konsort Barbarze Radziwiłł. Po jej śmierci zbudowany z czerwonej cegły dwór popadł w ruinę i został sprzedany rodzinie Gintowt-Dziewałtowskich, która wkrótce potem odsprzedała go możnym Radziwiłłom.

W latach 1653-1664 książę Janusz Radziwiłł zarządził jego przebudowę i remont, co nadało mu obecny kształt. Po jego śmierci dwór przechodził z rąk do rąk, najpierw Worłowskich, potem Zabiełłów, a w latach dwudziestych XIX w. nabył go Benedykt Tyszkiewicz. Po powstaniu listopadowym w 1831 r. zamek został zdewastowany przez wojska rosyjskie, jednak wkrótce potem został odbudowany. Renowacja w latach 1832-1855 nadała mu kształt gotycko-rewolucyjny, choć widoczne są jeszcze ślady wcześniejszych elementów renesansowych i gotyckich. Mniej więcej w tym czasie dwór otoczono dużym ogrodem w stylu angielskim, z dużą oranżerią, w której rosły drzewka cytrynowe. W 1835 r. drewnianą kaplicę zastąpiono stałym kościołem, zaprojektowanym przez włoskiego emigranta Wawrzyńca Cezarego Anichiniego. W latach 1856-1860 majątek nieco rozbudowano, wznosząc kolejne budynki według projektu niemieckiego architekta Volera. Były to m.in. nowa oranżeria, stajnie, lodownia i biura.

Tyszkiewiczowie byli właścicielami majątku do I wojny światowej. Dwór znany był z bogatej kolekcji dzieł sztuki tej rodziny, w tym dzieł Leonarda da Vinci, Rubensa, Caravaggia i Jana Matejki. Po wojnie dwór został skonfiskowany przez władze litewskie. Majątek został podzielony na działki, a w samym dworze mieściła się szkoła, a następnie sierociniec.

Dwór uległ poważnym zniszczeniom podczas II wojny światowej, ale został odbudowany w latach 1962-1975. Obecnie mieści się w nim Litewski Instytut Melioracji, a także niewielkie muzeum poświęcone zarówno rodzinie Tyszkiewiczów, jak i urodzonemu w pobliskiej wsi litewskiemu kompozytorowi Juozasowi Naujalisowi.