Lemurak karłowaty

Włochatouszny lemur karłowaty, znany również jako włochatouszny lemur myszaty, to fascynujące nocne zwierzę występujące wyłącznie na Madagaskarze. Początkowo klasyfikowany jako Cheirogaleus trichotis, później otrzymał własny rodzaj, Allocebus. Uważany za gatunek wymarły, został ponownie odkryty w zaskakujący sposób w 1989 roku. Pomimo tego ponownego odkrycia, włochatouszny lemur karłowaty nadal stoi w obliczu poważnych zagrożeń, takich jak polowania, pułapki, rolnictwo i utrata siedlisk, które powodują spadek i fragmentację populacji.

Dr. Albert Günther pierwszego razu odkrył tego lemura w 1875 roku. Zwierzę wyróżnia się pęczkami włosów na uszach, włosami czuciowymi, różowym nosem i wargami, długim językiem, szarym futrem oraz różowymi rękami i stopami. Nieco większy od innych lemurów karłowatych, waży od 75 do 98 gramów. Niestety, szacuje się, że pozostało tylko od 100 do 1,000 osobników, co prowadzi do jego klasyfikacji jako zagrożonego na Czerwonej Liście IUCN z 2020 roku.

Te lemury zamieszkują określone regiony Madagaskaru, zarówno wyżynne, jak i nizinne lasy deszczowe. Gnieżdżą się w dziuplach drzew i są aktywne w nocy. Co ciekawsze, angażują się w społeczne zachowania pielęgnacyjne. Ich dieta jest bardzo zróżnicowana, obejmując owady, owoce, nektar i sok drzewny. Uważa się, że rozmnażanie ma miejsce na początku pory deszczowej, a w gniazdach może znajdować się do czterech młodych.

Włochatouszny lemur karłowaty stoi w obliczu licznych zagrożeń, głównie z powodu wylesiania, polowań i niszczenia siedlisk. Aby przeciwdziałać tym wyzwaniom, podejmowane są działania na rzecz ochrony. Obejmują one programy hodowli w niewoli, badania nad ekologią i zachowaniem lemura oraz inicjatywy mające na celu rozszerzenie obszarów chronionych na Madagaskarze. Te działania mają na celu ochronę siedlisk lemurów i zapobieżenie ich wyginięciu.