Perkozek białosmugi

Madagaskarski perkoz, unikalny gatunek ptaka występujący wyłącznie w zachodniej i centralnej części Madagaskaru, jest obecnie uznawany przez IUCN za zagrożony. Na wolności pozostało mniej niż 5000 osobników. Ptaka nazwano na cześć austriackiego ornitologa Augusta von Pelzelna. Gatunek ten boryka się z wieloma zagrożeniami, w tym utratą siedlisk, drapieżnictwem ze strony mięsożernych ryb oraz konkurencją z wprowadzonymi gatunkami.

Madagaskarski perkoz osiąga około 25 cm długości i jest znany ze swojego efektownego upierzenia godowego, obejmującego czarnawy czubek, czerwonawe tylne pokrywy uszne oraz jasnoszare policzki i gardło. Ptaki te zazwyczaj można spotkać w pobliżu jezior, w szczególności w płytkich zbiornikach słodkowodnych z gęstym pokryciem lilii wodnych. Można je również zauważyć w głębszych jeziorach, wodach słonawych i wolno płynących rzekach.

Ich dieta składa się głównie z owadów, ale obejmuje również małe ryby i skorupiaki. Pary lęgowe są zazwyczaj terytorialne, choć zdarza się także gniazdowanie wspólne. Gniazda są zwykle budowane na pływających strukturach z roślin wodnych, zakotwiczonych do roślinności przybrzeżnej.

Przetrwanie madagaskarskiego perkoza jest narażone na niebezpieczeństwo z powodu utraty siedlisk spowodowanej ekspansją rolnictwa, drapieżnictwa ze strony inwazyjnych gatunków ryb oraz konkurencji z innymi gatunkami perkozów. Jednakże podejmowane są działania mające na celu ochronę tego gatunku, a niektóre ptaki żyją w obszarach chronionych. Ratyfikacja Konwencji Ramsarskiej przez rząd Madagaskaru ma na celu wzmocnienie działań ochronnych i badań, które mogą pomóc w zahamowaniu spadku liczebności tego gatunku.