Pręgoczub

Madagaskarski wążojastrząb to fascynujący ptak drapieżny należący do rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae) i jest jedynym przedstawicielem swojego rodzaju, Eutriorchis. Ten unikalny drapieżnik występuje wyłącznie na Madagaskarze, gdzie zamieszkuje bujne, wilgotne lasy nizinne. Niestety, boryka się z poważnymi zagrożeniami wynikającymi z utraty siedlisk.

Ten średniej wielkości orzeł charakteryzuje się długim, zaokrąglonym ogonem, krótkimi zaokrąglonymi skrzydłami i uderzającym szarym upierzeniem. Ma również przenikliwe żółte oczy, ostry dziób oraz silne szpony. Średnio mierzy od 57 do 66 cm długości, a jego rozpiętość skrzydeł wynosi od 90 do 110 cm.

Madagaskarski wążojastrząb preferuje gęste, wilgotne, wiecznie zielone lasy liściaste w północno-wschodnich i środkowo-wschodnich częściach Madagaskaru, zazwyczaj na wysokościach poniżej 550 metrów. Ten dzienny ptak poluje w ciągu dnia, żywiąc się lemurami, wężami, jaszczurkami i żabami. Zazwyczaj poluje z wysokich punktów obserwacyjnych, z których zrywa się, by pochwycić swoją ofiarę silnymi szponami.

Przez długi czas uważano, że ten gatunek wyginął, aż do momentu, gdy ponownie go zaobserwowano w 1977 i 1988 roku. W 1993 roku Fundacja Sokoła oficjalnie odkryła madagaskarskiego wążojastrzębia na nowo, co wzbudziło ponowne zainteresowanie jego ochroną. Ochrona tego ptaka jest niezwykle ważna ze względu na trwające niszczenie siedlisk i przypuszczalnie niskie wskaźniki rozrodczości.

Nazwa "Eutriorchis" ma interesujące pochodzenie. Łączy grecki przedrostek "eu-" oznaczający "dobry" z "Triorchis" zlatynizowanym terminem pochodzącym od starożytnego greckiego słowa oznaczającego jastrzębia, prawdopodobnie myszołowa zwyczajnego. Nazwa ta odnosi się do anatomicznego nieporozumienia, że te ptaki miały trzy jądra.