Kobra czarnobiała

Kobra leśna, znana również jako czarna kobra lub kobra czarnowarga, to jadowity wąż występujący w centralnej i zachodniej Afryce. Jest największym przedstawicielem prawdziwych kobr, osiągającym imponującą długość do 3,2 metra. Wąż ten jest wyjątkowo przystosowawczy, dobrze radząc sobie w różnych siedliskach, od lasów nizinnych i wilgotnych sawann po bardziej suche tereny.

Jeśli chodzi o dietę, kobry leśne nie są wybredne. Zjadają różnorodne ofiary, w tym owady, małe ssaki i inne gady. Ta elastyczność w nawykach żywieniowych pomaga im przetrwać w różnych środowiskach.

Należąc do rodzaju Naja z rodziny Elapidae, kobra leśna została po raz pierwszy opisana przez amerykańskiego herpetologa Edwarda Hallowella w 1857 roku. Ostatnie badania sugerują, że to, co nazywamy kobrą leśną, może w rzeczywistości być grupą gatunków, w tym Naja melanoleuca, Naja subfulva, Naja peroescobari, Naja guineensis i Naja savannula.

Dorosłe kobry leśne zazwyczaj mierzą od 1,4 do 2,2 metra długości i występują w różnych odmianach kolorystycznych, w zależności od miejsca zamieszkania. Ich jad to silna neurotoksyna, która może powodować poważne objawy, takie jak opadanie powiek, paraliż kończyn i trudności w oddychaniu, co czyni ich ukąszenia potencjalnie śmiertelnymi.

Pod względem zachowania, kobry leśne są dzienne i doskonale wspinają się na drzewa, często przebywając w ich koronach lub w pobliżu wody, ponieważ są także dobrymi pływakami. Są szybkie i czujne, zawsze gotowe do obrony lub polowania. Ich dieta obejmuje płazy, ryby, inne węże, jaszczurki i małe ssaki. Jeśli chodzi o rozmnażanie, kobry leśne składają od 11 do 26 jaj latem, a młode są samodzielne od chwili narodzin.

Kobry leśne występują w szerokim zakresie siedlisk, od tropikalnych lasów deszczowych po sawanny i trawiaste równiny, często w pobliżu źródeł wody czy nawet w obszarach miejskich. Wykazują skomplikowane zachowania godowe, a ich młode są stosunkowo duże i zdolne do samodzielnego życia od samego początku.