Żołna zwyczajna

Żołna zwyczajna to kolorowy i fascynujący ptak z rodziny żołn (Meropidae), znany ze swego migracyjnego trybu życia. Ptak ten gniazduje w południowej Europie, części północnej Afryki oraz zachodniej Azji, a zimy spędza w tropikalnej Afryce. Został po raz pierwszy opisany przez Karola Linneusza w 1758 roku pod nazwą naukową Merops apiaster.

Żołny to towarzyskie ptaki, często zakładające kolonie na piaszczystych brzegach rzek. Kopią stosunkowo długie tunele, w których składają kuliste, białe jaja. Zarówno samiec, jak i samica na zmianę opiekują się jajami i młodymi pisklętami. Często można usłyszeć ich charakterystyczne wezwania i obserwować unikalne zachowania godowe.

Jeśli chodzi o dietę, żołny zwyczajne głównie polują na latające owady, takie jak pszczoły, osy i szerszenie. Łapią te owady w locie z otwartych miejsc obserwacyjnych. Przed zjedzeniem pszczół umiejętnie usuwają żądła. Jeden ptak może spożyć do 250 pszczół dziennie, ale ich ogólny wpływ na populacje pszczół jest minimalny. Co ciekawe, badania wykazały, że przybierają na wadze bardziej efektywnie, gdy ich dieta zawiera mieszankę pszczół i ważek.

Było kilka prób gniazdowania żołn zwyczajnych w Wielkiej Brytanii z różnym poziomem sukcesu i zainteresowania publicznego. Ptaki te próbowały gniazdować w różnych lokalizacjach, ale niektóre gniazda zostały niestety zniszczone przez drapieżniki, takie jak lisy, lub nie powiodły się z innych powodów. Badania ich nawyków żywieniowych wykazały, że nie celują one specjalnie w obszary pszczelarskie. Zamiast tego łapią owady z pastwisk i łąk w pobliżu swoich kolonii. Wbrew powszechnemu przekonaniu, żołny mogą nie stanowić znaczącego zagrożenia dla pszczół zbierających nektar. W niektórych przypadkach ich obecność była nawet powiązana ze zwiększoną aktywnością zbierania nektaru przez pszczoły.