Bocian garbaty

Bocian Storma to rzadki, średniej wielkości ptak zamieszkujący nizinne lasy tropikalne Indonezji, Malezji i południowej Tajlandii. Niestety, na wolności pozostało mniej niż 500 osobników tego gatunku, a ich liczba wciąż spada z powodu wylesiania.

Po raz pierwszy zidentyfikowany w 1896 roku przez niemieckiego kapitana morskiego Hugo Storma, bocian ten jest blisko spokrewniony z bocianem białoszyim, ale wyróżnia się unikalną żółtawo-pomarańczową plamą na skórze twarzy. Dorasta do około 75–91 cm wysokości, ma czarne upierzenie z białymi pokrywami podogonowymi oraz czarną czapeczką.

Preferując gęste lasy, bociany Storma są bardzo skryte. Ich dieta obejmuje małe ryby, żaby i wodne owady. Ptaki te tworzą monogamiczne pary lęgowe i budują gniazda wysoko w rozwidleniach drzew. Niestety, zagrażają im utrata siedlisk, polowania oraz odławianie na potrzeby międzynarodowego handlu zoo.

Bocian Storma jest klasyfikowany jako gatunek zagrożony na Czerwonej Liście IUCN, z szacowaną populacją liczącą jedynie 400-500 osobników. Choć w niektórych obszarach obowiązują prawne formy ochrony, ich egzekwowanie często okazuje się niewystarczające. Działania na rzecz ochrony koncentrują się głównie na zachowaniu siedlisk i tworzeniu obszarów chronionych z nienaruszonymi lasami nizinowymi. Mimo wyzwań w badaniach nad tymi skrytymi ptakami, trwające wysiłki są kluczowe dla zapobieżenia ich wyginięciu.