Czapla żółtodzioba

Chińska czapla, znana również jako czapla Swinhoe'a, to piękny, ale zagrożony gatunek ptaka występujący głównie we wschodniej Azji. Pierwszy raz opisana przez Roberta Swinhoe'a w 1860 roku, czapla ta wyróżnia się uderzająco białym upierzeniem, które różni się nieco w zależności od sezonu lęgowego i nielęgowego.

Chińską czaplę można znaleźć na małych wyspach u wybrzeży Rosji, Korei Północnej, Korei Południowej i Chin kontynentalnych. Ponadto czasami odwiedza lub przelatuje przez kraje takie jak Tajwan, Hongkong, Japonia, Filipiny, Wietnam, Tajlandia, Malezja, Singapur, Indonezja i Brunei podczas sezonu nielęgowego.

Niestety, sytuacja chińskiej czapli jest obecnie trudna. Z szacowaną populacją wynoszącą zaledwie od 2,600 do 3,400 osobników, jest ona uważana za gatunek narażony ze względu na znaczną utratę siedlisk. Te czaple najlepiej prosperują w płytkich estuariach pływowych, na błotnistych równinach, w zatokach i na przybrzeżnych wyspach, które jednak są coraz bardziej zagrożone przez działalność człowieka i zanieczyszczenia.

Chińska czapla migruje również sezonowo. Na przykład można je spotkać w Korei Południowej podczas wiosennych i jesiennych migracji. Historycznie, te ptaki, podobnie jak inne gatunki czapli, były intensywnie polowane ze względu na swoje piękne pióra godowe, które były używane do ozdabiania kapeluszy, co spowodowało znaczny spadek ich populacji.

Obecnie głównymi zagrożeniami są niszczenie siedlisk i zanieczyszczenia. Aby zapewnić przetrwanie chińskiej czapli, konieczne jest zwiększenie wysiłków ochronnych skoncentrowanych na ochronie jej naturalnych siedlisk i przeciwdziałaniu zagrożeniom środowiskowym. W ten sposób możemy pomóc zabezpieczyć ten elegancki gatunek dla przyszłych pokoleń.