Języcznik malutki

Długojęzyczny nietoperz nektarowy, znany także pod nazwami północny nietoperz kwiatowy, miodowy nietoperz nektarowy oraz najmniejszy nietoperz kwiatowy, to fascynujący przedstawiciel nietoperzy owocowych. Naukowo klasyfikowany jako M. minimus, jest jednym z najmniejszych członków rodziny Pteropodidae, zazwyczaj osiągając długość od 60 do 85 mm. Jego rudo-brązowe futro jest stosunkowo długie, szczególnie na brzuchu, a na szczycie głowy i grzbiecie posiada charakterystyczny ciemnobrązowy pasek.

M. minimus występuje w szerokim zakresie geograficznym, obejmującym takie miejsca jak Tajlandia, Półwysep Malajski, południowe Filipiny, Jawa, Borneo, Nowa Gwinea, Wyspy Salomona i północna Australia. Szczególnie warte uwagi są obserwacje z takich miejsc jak Kota Kinabalu na Borneo czy Brunei. Nietoperze te głównie żywią się nektarem i pyłkiem, co sprawia, że są ważnymi zapylaczami różnych gatunków drzew na Półwyspie Malajskim.

Jeśli chodzi o biologię tego gatunku, samce stanowią 53% odłowionych osobników, a aktywne seksualnie osobniki mają powiększone jądra. Okres rozrodu u samic trwa od 140 do 160 dni, z około 120 dniami ciąży, po których następuje 60 do 70 dni laktacji. W niektórych regionach samice mogą mieć dwa do trzech młodych rocznie, a gatunek ten rozmnaża się bezsezonowo i synchronicznie, zależnie od dostępności pożywienia.

Młode nietoperze rosną szybko; długość ich przedramienia zwiększa się o około 0,24 mm dziennie, a masa ciała o około 0,07 g dziennie. Dorosłe osobniki osiągają długość głowy i ciała wynoszącą 60–85 mm, długość przedramienia 40–43 mm i ważą od 12 do 18 gramów. M. minimus jest krótszy i lżejszy w porównaniu do innego gatunku nietoperza, Macroglossus sobrinus.