Kotek kusy

Kot płaskogłowy to mały dziki kot, który zamieszkuje Półwysep Tajsko-Malezyjski, Borneo i Sumatrę. Niestety, gatunek ten jest klasyfikowany jako zagrożony (Endangered), a w naturze pozostało mniej niż 2 500 dojrzałych osobników, często w grupach nieprzekraczających 250 dorosłych kotów. Ich głównym siedliskiem są mokradła, które są poważnie zagrożone przez degradację i przekształcanie terenów. Wskutek tego kota płaskogłowego wpisano na Czerwoną Listę IUCN w 2008 roku.

Cechą charakterystyczną kota płaskogłowego jest specyficzna budowa czaszki, smukłe ciało oraz wydłużone zęby. Jego futro jest czerwonawo-brązowe na głowie, ciemnobrunatne na ciele, a brzuch ma białe nakrapiania. Koty te żyją głównie w nizinnych tropikalnych lasach deszczowych, w pobliżu źródeł słodkiej wody na Tajlandii, w Malezji, na Sumatrze i Borneo.

Pod względem zachowania, koty płaskogłowe są głównie nocne i preferują życie w samotności. Ewoluowały, aby stać się doskonałymi myśliwymi wodnych zdobyczy, żywiąc się rybami, żabami, skorupiakami, szczurami, a nawet kurczakami. Jednak ich istnienie jest zagrożone przez niszczenie siedlisk, zanieczyszczenie, działalność człowieka, polowania oraz pułapki. W celu ich ochrony koty płaskogłowe zostały umieszczone w Załączniku I CITES i są chronione przez prawo krajowe w Indonezji, Malezji i Tajlandii.

Taksonomicznie, kot płaskogłowy został początkowo sklasyfikowany w rodzaju Felis, ale obecnie jest jednym z pięciu gatunków w rodzaju Prionailurus. Badania filogenetyczne wskazują, że oddzielił się od kota rdzawoplamistego i kota rybołowa w obrębie linii Prionailurus. Biorąc pod uwagę znaczące wyzwania związane z utratą siedlisk i działalnością człowieka, działania ochronne są kluczowe dla zapewnienia przetrwania tego wyjątkowego gatunku.