Nicobar long-tailed macaque

Długonogi makak nikobarski, będący podgatunkiem makaka krabożernego, zamieszkuje Wyspy Nikobarskie w Zatoce Bengalskiej. Te fascynujące naczelne można spotkać na Wielkiej Nikobarze, Małej Nikobarze oraz Katchal, gdzie żyją w bujnych tropikalnych i subtropikalnych wilgotnych lasach liściastych.

Makaki te charakteryzują się brązowo-szarym futrem i różowawo-brązowymi twarzami z białymi plamkami na powiekach oraz wyjątkowo długimi ogonami w proporcji do ciała. Samce zazwyczaj są większe od samic i mają bardziej okazałe kły. Unikalną cechą tych makaków są woreczki policzkowe, w których przechowują jedzenie. W niewoli mogą żyć do trzydziestu lat, podczas gdy ich życie na wolności jest zazwyczaj krótsze.

Badanie przeprowadzone w 2003 roku wykazało istnienie około 788 grup tych makaków w stanie dzikim, z każdą grupą liczącą średnio około 36 członków. Głównie występują w Rezerwacie Biosfery Wielkiej Nikobary i jej dwóch parkach narodowych. Pomimo ochrony prawnej, makaki te często wchodzą w konflikt z ludźmi z powodu niszczenia ich siedlisk, co prowadzi do sytuacji, w których niszczą uprawy i są polowane w celu ochrony plantacji.

Makaki te preferują siedliska takie jak namorzyny, nadbrzeżne lasy, środowiska rzeczne oraz lasy śródlądowe na wysokościach do 600 metrów. Ich dieta składa się głównie z owoców, ale obejmuje również liście, owady i małe zwierzęta. Są towarzyskimi stworzeniami, zazwyczaj żerującymi rano i wieczorem oraz odpoczywającymi w południowym upale.

Działania na rzecz ochrony tych makaków są kluczowe, ponieważ zostały one wymienione jako gatunek narażony na wyginięcie na Czerwonej Liście IUCN. Ich siedliska są coraz bardziej zakłócane przez działalność człowieka. W 2002 roku Instytut Dzikości Indii sklasyfikował je jako krytycznie zagrożone, co podkreśla potrzebę bardziej zdecydowanych działań ochronnych, w szczególności w zakresie programów hodowli w niewoli.