Niemrawiec pospolity

Bungarus pasiasty to niezwykły wąż występujący na subkontynencie indyjskim i w Azji Południowo-Wschodniej, łatwo rozpoznawalny dzięki czarno-żółtym pasom. Ten duży przedstawiciel rodziny zdradnicowatych może osiągać długość do 2,1 metra. Charakteryzuje się specyficznie trójkątnym ciałem, widocznym grzbietowym grzebieniem oraz szeroką, płaską głową zdobioną czarnymi oczami i żółtymi wzorami.

Bungarusa pasiasty występuje w różnych regionach, w tym w subregionie indochińskim, na Półwyspie Malajskim, w archipelagu indonezyjskim oraz na południu Chin. W Indiach można go często spotkać w stanach takich jak Bengal Zachodni, Odisha, Asam i Tripura. Te węże preferują różnorodne siedliska – od lasów po tereny rolnicze – i często żyją w pobliżu osiedli ludzkich, przyciągane obfitością gryzoni oraz źródeł wody.

Bungarus pasiasty prowadzi nocny tryb życia i jest na ogół płochliwy. W obliczu zagrożenia zazwyczaj chowa głowę. Ich dieta składa się głównie z innych węży, ale obejmuje również ryby, żaby i jaja węży. Mimo że niewiele wiadomo o ich zwyczajach rozrodczych, wiadomo, że składają jaja.

Jad bungarusa pasiastego zawiera silne neurotoksyny, które mogą wywoływać poważne objawy, takie jak wymioty, ból brzucha i niewydolność oddechową. Pomimo siły ich jadu, spotkania z ludźmi są rzadkie, co skutkuje niskim wskaźnikiem ukąszeń. W regionach, gdzie te węże są powszechnie spotykane, dostępne są antytoksyny.

Ten wąż jest znany pod różnymi nazwami w różnych językach i regionach, co podkreśla jego szeroką obecność i znaczenie kulturowe.