Barbary lion

Lew berberyjski, znany również jako Panthera leo leo, był niegdyś majestatyczną populacją lwów, które wędrowały po Afryce Północnej. Niestety, te lwy wymarły na wolności. Można je również spotkać pod nazwami: lew północnoafrykański, lew atlasowy lub lew egipski.

Lwy te zamieszkiwały rejony wybrzeża berberyjskiego Maghrebu, rozciągając się od gór Atlas w Maroku aż po Egipt. Przez długi czas uważano, że lew berberyjski to odrębny podgatunek. Jednak badania przeprowadzone w 2008 roku wykazały, że genetycznie i fizycznie nie różniły się one znacząco od lwów z zachodniej i północnej części Afryki Środkowej. W rzeczywistości należą do tej samej szerszej grupy co lew azjatycki i są blisko spokrewnione z lwami z Afryki Zachodniej.

Lwy berberyjskie były znane ze swojej różnorodnej aparycji. Kolor ich futra wahał się od jasnego do ciemnego tawny, a grzywa różniła się długością i kolorem. Chociaż wielu uważało, że wielkość i kolor ich grzywy mogą pomóc zidentyfikować je jako podgatunek, badania genetyczne dowiodły czegoś innego.

Lwy te wędrowały po rozległym obszarze od Egiptu do Maroka. Historyczne zapisy i dzienniki myśliwskie pokazują, że były one szczególnie obecne w górach Atlas. Niestety, wyginęły z powodu intensywnych polowań i utraty ich naturalnego siedliska.

Chociaż wymarły na wolności, niektóre lwy berberyjskie były trzymane w ogrodach zoologicznych i prywatnych kolekcjach. Te lwy w niewoli często wykazywały cechy typowe dla lwa berberyjskiego. Podejmowane są wysiłki na rzecz zachowania ich linii genetycznej poprzez programy hodowlane i inne inicjatywy ochronne.

Pod względem znaczenia kulturowego, lwy, w tym lew berberyjski, były wysoko cenione w starożytnej sztuce i mitologii egipskiej. Symbolizowały władzę i ochronę w różnych kulturach.