Gazela rudoczelna

Gazela rdzawoczelna, naukowo znana jako Eudorcas rufifrons, to fascynujący gatunek szeroko występujący w Afryce, szczególnie w strefie Sahelu. Te zwinne zwierzęta preferują suche trawiaste obszary, zalesione sawanny i krzewiaste stepy tego regionu. Ciekawostką jest fakt, że niektórzy eksperci uważają gazelę Thomsona za podgatunek gazeli rdzawoczelnej.

Gazela rdzawoczelna ma jasnoczerwono-brązową sierść z wyraźnymi oznaczeniami, co czyni ją wyjątkowym widokiem. Posiada charakterystyczne, zakrzywione w kształcie litery „S” rogi oraz ogon zakończony czarnym pędzelkiem. Pod względem wielkości, młode cielęta ważą około 7,8 kg, podczas gdy dorośli mogą osiągnąć wagę do 29,7 kg. Gazele te występują w krajach takich jak Burkina Faso, Kamerun, Czad, Etiopia, Nigeria, Senegal i Sudan, gdzie zamieszkują półsuche trawiaste obszary, sawanny i zarośla.

Gazele te nie są dobrze przystosowane do ekstremalnie suchych warunków, więc często migrują na południe w czasie pory suchej w poszukiwaniu wody. Choć głównie pasą się na trawie, zjadają również liście. Niestety, są narażone na ataki licznych drapieżników, takich jak lwy, lamparty, gepardy, hieny i dzikie psy. Po okresie ciąży, trwającym 184–189 dni, samice rodzą jedno cielę.

Obecnie populacja gazeli rdzawoczelnej szacowana jest na około 25 000 osobników, ale liczba ta niestety maleje. Gazele te stoją przed poważnymi zagrożeniami ze strony nielegalnych polowań, degradacji siedlisk i konkurencji z hodowlą zwierząt domowych. W rezultacie są klasyfikowane jako gatunek "narażony". Około 15% ich populacji żyje na obszarach chronionych, takich jak Park Narodowy W, Park Narodowy Waza i Park Narodowy Dinder.