Raróg górski

Sokół raróg jest średniej wielkości ptakiem drapieżnym, występującym w Afryce, południowo-wschodniej Europie oraz w części Azji. Preferuje otwarte siedliska i zazwyczaj poluje na ptaki oraz nietoperze. Ten fascynujący gatunek został po raz pierwszy opisany przez Coenraada Jacoba Temmincka w 1825 roku i jest naukowo znany jako Falco biarmicus. Wyróżnia się pięć uznanych podgatunków sokoła raroga, z których każdy ma swoje własne zasięgi występowania w Afryce, Europie i Azji.

Pod względem wyglądu, sokół raróg jest dość dużym ptakiem o rozpiętości skrzydeł wynoszącej od 95 do 105 cm, a długości ciała od 43 do 50 cm. Kolorystyka tych ptaków różni się w zależności od podgatunku. Na przykład, europejskie sokoły rarogi zazwyczaj mają łupkowoszare lub brunatnoszare górne partie ciała, podczas gdy ich afrykańskie odpowiedniki są zazwyczaj jaśniejsze, często niebieskoszare. Ich głos to charakterystyczne szorstkie "wray-e."

Te sokoły preferują otwarte tereny i sawanny, gdzie polują, latając horyzontalnie, a nie nurkując z dużych wysokości jak sokół wędrowny. Gniazdują zazwyczaj na półkach skalnych, składając trzy do czterech jaj, choć czasem korzystają z opuszczonych gniazd zbudowanych z patyków na drzewach.

W niewoli sokoły rarogi są często hodowane do celów sokolniczych, a często spotyka się hybrydy z sokołami wędrownymi, znane jako "perilanners." Podczas gdy dzikie populacje maleją w Europie, pozostają stosunkowo liczne w części Afryki. Co ciekawe, w Etiopii sokoły rarogi były obserwowane jako pomagające w kontrolowaniu populacji gryzoni. Zaobserwowano również, że polują w skoordynowanych parach, szczególnie atakując stada kawek. W Afryce i Izraelu nie jest rzadkością, aby zobaczyć je polujące na nietoperze.