Fakty o: Przepiór wirginijski
Przepiór wirginijski – gatunek ptaka z rodziny przepiórowatych.
Systematyka
Wyróżniono dwadzieścia podgatunków C. virginianus:
- C. virginianus virginianus – przepiór wirginijski – południowe i wschodnie USA.
- C. virginianus floridanus – Floryda, Bahamy.
- C. virginianus insulanus – takson wymarły, występował na Key West na Florydzie.
- C. virginianus cubanensis – Kuba.
- C. virginianus taylori – środkowe USA.
- C. virginianus ridgwayi – przepiór sonorski – Sonora.
- C. virginianus texanus – południowo-zachodni Teksas do Coahuili, Nuevo León i Tamaulipas.
- C. virginianus maculatus – wschodnio-środkowy i środkowy Meksyk.
- C. virginianus aridus – północno-wschodni Meksyk.
- C. virginianus graysoni – przepiór rdzawy – zachodnio-środkowy Meksyk.
- C. virginianus nigripectus – wschodni Meksyk.
- C. virginianus pectoralis – przepiór czarnopierśny – środkowe Veracruz.
- C. virginianus godmani – przepiór czarnobrzuchy – wschodnie Veracruz.
- C. virginianus minor – Tabasco, północno-wschodnie Chiapas.
- C. virginianus insignis – południowo-wschodnie Chiapas, północno-zachodnia Gwatemala.
- C. virginianus salvini – południowe Chiapas.
- C. virginianus coyolcos – przepiór czarnogłowy – wschodnia Oaxaca, północne Chiapas.
- C. virginianus thayeri – północno-wschodnia Oaxaca.
- C. virginianus harrisoni – południowo-zachodnia Oaxaca.
- C. virginianus atriceps – zachodnia Oaxaca.
Morfologia i ekologia
Długość ciała 25 cm. Wierzch ciała brązowy, z kasztanowatymi smugami; spód biały, z czarnymi plamkami. U samca czarne ciemię, brwi szeroki i długie, ciągną się na kark; poniżej czarne paski oczne, które kontrastują z brwiami; gardło białe. U samicy czerń została zastąpiona brązem, a spód biały na kolor płowy. W chłodne dni widywany w stadach liczących ok. 8-25 ptaków. Spłoszony chowa się w gęstym poszyciu, podczas zimy nocuje grupowo w zaspach; w razie nagłego zagrożenia wzbija się w powietrze.
Zasięg, środowisko
Rzadkie lasy i pola Ameryki Północnej. Introdukowany w południowej Europie, gdzie gniazduje m.in. w centralnej Francji (rzadki) i północnych Włoszech.
Gwatemalę