Western tanager

Zachodnia tanagra to średniej wielkości ptak śpiewający, zamieszkujący Amerykę Północną. Choć wcześniej zaliczano ją do rodziny tanagr, obecnie klasyfikuje się ją jako część rodziny kardynałów. Samce charakteryzują się jaskrawoczerwoną twarzą oraz żółtymi oznaczeniami. Samice natomiast mają żółtą głowę i oliwkowy grzbiet.

Te ptaki są miłośnikami lasów iglastych i mieszanych, a ich zasięg obejmuje obszar od południowej Alaski po południowy Meksyk. Gniazda w kształcie kubka budują na drzewach, składając w nich niebiesko-zielone jaja pokryte brązowymi plamkami. Zimą migrują do centralnego Meksyku i Kostaryki, a niektóre docierają nawet do południowej Kalifornii.

Zachodnie tanagry zazwyczaj migrują samotnie lub w małych grupach. Na tereny lęgowe przybywają wiosną, a okres rozmnażania przypada od maja do lipca. Samica odpowiedzialna jest za budowę gniazda, w którym zazwyczaj znajduje się od trzech do pięciu jaj. Oboje rodzice uczestniczą w karmieniu młodych, które opuszczają gniazdo około 11 do 15 dni po wykluciu. Sukces w wychowaniu młodych może znacznie się różnić w zależności od roku.

Podczas sezonu lęgowego te ptaki preferują otwarte lasy iglaste i mieszane. W trakcie migracji lub zimowania przystosowują się do różnych siedlisk. Gniazda zakładają zazwyczaj na poziomych gałęziach, na wysokości powyżej 10 stóp nad ziemią, w dojrzałych lasach iglastych. W poszukiwaniu pożywienia głównie zbierają owady i owoce z liści lub łapią je w locie.

Zachodnie tanagry napotykają różne zagrożenia. Drapieżniki, takie jak jastrzębie, sowy, czarne niedźwiedzie i węże, mogą stanowić bezpośrednie zagrożenie, a ich gniazda bywają pasożytowane przez krowianki brunatnogłowe, co może wpływać na liczbę młodych opuszczających gniazdo z powodzeniem.