Wild Bactrian camel

Dzikie wielbłądy dwugarbne, gatunek krytycznie zagrożony wyginięciem, zamieszkują północne obszary Chin oraz południową Mongolię. W przeciwieństwie do swoich udomowionych krewnych, dzikie wielbłądy dwugarbne oddzieliły się genetycznie około 1,1 miliona lat temu. Obecnie na wolności pozostało jedynie około 1000 tych niezwykle odpornych stworzeń, głównie w chronionych rezerwatach przyrody w Chinach i Mongolii.

Te wielbłądy wykształciły wyjątkowe zdolności adaptacyjne, aby przetrwać w surowych warunkach pustynnych. Potrafią spożywać śnieg w celu nawodnienia oraz tolerować bardziej słoną wodę niż większość innych ssaków. Fizycznie różnią się od udomowionych wielbłądów dwugarbnych pod względem wielkości, kształtu i składu genetycznego. Dzikie wielbłądy zamieszkują suche regiony z ograniczonym dostępem do wody i skąpą roślinnością.

Mimo to dzikie wielbłądy dwugarbne stoją przed wieloma zagrożeniami, w tym nielegalnymi polowaniami, utratą siedlisk, hybrydyzacją z udomowionymi wielbłądami oraz konkurencją o ograniczone zasoby. Aby przeciwdziałać tym wyzwaniom, Chiny, Mongolia oraz organizacje takie jak Fundacja Ochrony Dzikich Wielbłądów intensywnie pracują nad ochroną i zwiększaniem populacji tych zagrożonych zwierząt. Ich wysiłki obejmują tworzenie rezerwatów przyrody, realizację programów hodowli w niewoli oraz badanie potencjalnych nowych siedlisk pod kątem możliwości reintrodukcji.

Pomimo tych inicjatyw, dzikie wielbłądy dwugarbne nadal pozostają krytycznie zagrożone, a ich liczebność jest zagrożona dalszym spadkiem. Przetrwanie tego gatunku zależy od ciągłych działań ochronnych, mających na celu zachowanie jego unikalnego dziedzictwa genetycznego i zapewnienie dalszego istnienia na wolności.