Lis przylądkowy

Lis przylądkowy, znany również jako asse, lis cama lub lis srebrnogrzbiety, to urocze, małe stworzenie zamieszkujące południową Afrykę. Dzięki swoim dużym uszom przypomina nieco fenka. Jego futro jest efektowną mieszanką czerni lub srebrzystoszarego koloru z jasnymi żółtymi bokami i jaśniejszym brzuchem. Zazwyczaj długość ciała lisów przylądkowych wynosi od 45 do 61 cm, nie licząc ich puszystych ogonów mierzących od 30 do 40 cm. Ważą one zazwyczaj około 3,6 do 5 kg.

Lisy te zamieszkują otwarte tereny trawiaste, suche zarośla, półpustynie oraz regiony fynbos. Można je spotkać w Zimbabwe, Botswanie, Republice Południowej Afryki i Lesotho, szczególnie w rejonach z bujną roślinnością.

Lisy przylądkowe są aktywne głównie o świcie i zmierzchu. W ciągu dnia kryją się w norach lub gęstych zaroślach. Preferują życie samotne, ale w okresie godowym tworzą pary. Ich dieta jest bardzo zróżnicowana, ponieważ są wszystkożerne. Żywią się m.in. bezkręgowcami, małymi ssakami, gadami, ptakami oraz owocami. Komunikują się za pomocą różnorodnych dźwięków i języka ciała.

Jeśli chodzi o życie rodzinne, lisy przylądkowe łączą się w pary na całe życie. Samice rodzą od jednego do sześciu młodych, a oboje rodzice uczestniczą w ich wychowywaniu. Młode stają się niezależne około pięciu miesięcy życia. Lisy te osiągają dojrzałość płciową w wieku około dziewięciu miesięcy i mogą żyć od sześciu do dziesięciu lat.

Pod względem ochrony, lisy przylądkowe odgrywają ważną rolę w kontrolowaniu populacji małych ssaków, ale spotykają się z różnymi zagrożeniami. Drapieżniki, choroby, wypadki drogowe, polowania i bycie uznawanym za szkodniki mogą stanowić dla nich ryzyko. Pomimo tych wyzwań, populacja lisów przylądkowych jest stabilna i nie są one obecnie uznawane za gatunek zagrożony.