Zając szarak

Zając przylądkowy, znany również jako zając pustynny, to fascynujące stworzenie pochodzące z Afryki, Arabii oraz części Indii. Te zające są łatwo rozpoznawalne dzięki swoim silnym nogom, które czynią je doskonałymi skoczkami i biegaczami. Mają również duże oczy i uszy, idealne do wykrywania i słyszenia potencjalnych zagrożeń, a ich miękkie futro ma kolor od jasnobrązowego do piaskowoszarego. Co ciekawe, samice zająca przylądkowego są większe od samców.

Zające przylądkowe są świetnie przystosowane do różnych środowisk życia. Można je znaleźć w różnorodnych miejscach, takich jak roślinność typu makia, łąki, busz, pustynia Sahara, regiony półpustynne, a nawet wyżyny Etiopii, takie jak Degua Tembien. Są roślinożercami nocnymi, co oznacza, że są aktywne w nocy i głównie jedzą trawy i krzewy. Jednym z ciekawych zachowań, które dzielą z innymi królikami i zającami, jest koprofagia, czyli jedzenie własnych odchodów, aby maksymalnie wykorzystać składniki odżywcze z pożywienia.

Te zające są niesamowicie szybkie i mogą uciec przed większością drapieżników, z wyjątkiem geparda. Drapieżniki takie jak lamparty, karakale i szakale czarno-grzbiete muszą polegać na podstępnych taktykach zasadzki, aby je schwytać. Samice zająca przylądkowego mają okres ciąży wynoszący około 42 dni i mogą rodzić od jednego do trzech młodych, zwanych leveretami, w każdym miocie. Mogą mieć do czterech miotów rocznie. W odróżnieniu od królików, młode zające rodzą się z otwartymi oczami i mogą się poruszać wkrótce po urodzeniu.