Dzioborożec wielki

Dzioborożec wielki – gatunek dużego ptaka z rodziny dzioborożców występującego od Indii po skrajnie południowe Chiny, Półwysep Indochiński i Malajski, oraz na Sumatrze. W niewoli może żyć do 50 lat, na wolności 35–40 lat.

Systematyka

Blisko spokrewniony z dzioborożcem żałobnym (Buceros rhinoceros), z którym się niekiedy krzyżuje zarówno na wolności, jak i w niewoli. Obecnie nie wyróżnia się podgatunków.

Morfologia

Czarno-biało-żółte upierzenie. Ma potężny żółty dziób z rogową naroślą u nasady.

Wymiary

• długość ciała: 95–120 cm
• rozpiętość skrzydeł: 151–178 cm
• masa ciała: 2–4 kg

Biotop

Lasy subtropikalne.

Pożywienie

Głównie owoce i jagody, ale zjada też drobne zwierzęta.

Rozmnażanie

Po złożeniu jaj (najczęściej dwóch) samica jest „zamurowywana” w dziupli drzewa przez samca, który odtąd karmi rodzinę. Po 8 tygodniach samica niszczy ściankę z gliny i wraz z pisklętami wylatuje z gniazda.