Rugard, Bergen auf Rügen

Rugard, na wysokości 91 m n.p.m. jest najwyższym wzniesieniem w centralnym regionie niemieckiej wyspy Rugia położonej na Morzu Bałtyckim. Ta morena czołowa została utworzona w ostatniej epoce lodowcowej i leży na północno-wschodnim obrzeżu miasta Bergen auf Rügen. Prawdopodobnie od IX wieku do roku 1325 n.e. istniał tu gród, w którym rezydowali książęta słowiańskiego plemienia Rani. Książęta ci władali Rugią i częścią przyległego lądu stałego. Z tego okresu pochodzi słowiańska nazwa Rugard. Gród posiadał oddział wewnętrzny i zewnętrzny o powierzchni 2,3 hektara.

Kiedy w 1325 r. wraz ze śmiercią Wizława III, wygasła książęca linia Rani, zamek stracił na znaczeniu i popadł w ruinę. Zachowały się jednak niektóre z jego murów obronnych, które można rozpoznać jeszcze dziś. W średniowieczu istniał tu młyn, a okolica była wykorzystywana rolniczo. Do 1830 r. kiedy to książę Wilhelm Malte I z Putbus nakazał zalesić wały, Rugard był bezdrzewny. Karl Friedrich Schinkel uwiecznił jego dawny wygląd na obrazie Der Rugard auf Rügen z 1821 r.

Z czasem wyrósł las, składający się głównie ze świerków i sosen, poprzecinany niewielkimi drzewostanami dębów, brzóz i topoli oraz wielu innych drzew liściastych i iglastych. Rodzimy buk jest słabo reprezentowany. W 1984 r. utworzono ścieżkę dydaktyczną o długości 2,5 km, biegnącą przez Las Rugardowy, gdzie na różnych tablicach informacyjnych zwiedzający mogą zapoznać się z różnorodnością fauny i flory tej historycznej krainy.

Z wieży Ernsta Moritza Arndta, znajdującej się na szczycie Rugard, rozciąga się panoramiczny widok na całą wyspę. Wieża ta została zbudowana w latach 70. XIX wieku jako pomnik Ernsta Moritza Arndta, który urodził się w Groß Schoritz na Rugii. Kamień węgielny położono 26 grudnia 1869 r. w setną rocznicę urodzin poety. Wybrano projekt berlińskiego architekta i budowniczego Hermanna Eggerta, a jesienią 1872 r. rozpoczęto budowę. Jednak z powodu braku pieniędzy prace ukończono dopiero w 1877 roku. W latach trzydziestych las wokół Rugard osiągnął taką wysokość, że z najwyższej galerii wieży nie było już czystego widoku na wszystkie strony. W latach 1935-1937 zbudowano tu nazistowski Thingplatz, który był wykorzystywany głównie przez Młodzież Hitlera.

Podczas gruntownego remontu przeprowadzonego w latach 2000-2002 postanowiono zastąpić drewnianą kopułę z 1955 r. kopułą ze szkła i stali i w ten sposób zapewnić wyższą platformę widokową.