Botanischer Garten der Universität Würzburg, Würzburg

Botanischer Garten der Universität Würzburg to ogród botaniczny prowadzony przez Uniwersytet w Würzburgu. Mieści się przy Julius-von-Sachs-Platz 4, w Würzburgu, w Bawarii, w Niemczech. Jest otwarty codziennie; wstęp jest bezpłatny.

Ogród został założony w 1696 r. jako ogród roślin leczniczych na terenie dzisiejszego parku Szpitala Juliusza w centrum miasta. Jego pierwszy katalog, wydany w 1722 r. zawierał 423 rodzaje roślin, w tym 52 z regionu, a także z basenu Morza Śródziemnego, Afryki Południowej, Azji, Ameryki Środkowej i Południowej, Ameryki Północnej i wysp atlantyckich. Pierwszą szklarnię zbudowano w 1722 r. trzy kolejne w latach 1739-41, a w latach 1787-89 wszystkie zastąpiono czterema nowymi szklarniami. Jednak pod koniec XVIII wieku większość ogrodu roślin leczniczych przekształcono w ogrody ozdobne, a w 1791 roku na rośliny lecznicze przeznaczono jedynie 3000 m². Powierzchnia ta była jednak intensywnie uprawiana i obejmowała ponad 6000 gatunków.

W 1833 roku ogród został zreorganizowany według taksonomii Linneusza, a w 1854 roku został administracyjnie przypisany do właściwego uniwersytetu, a nie do szpitala. W ramach tych nowych ustaleń w 1854 roku ogród został przeniesiony na teren uniwersytetu, a następnie w 1873 roku ponownie przeniesiony w pobliże dawnego Instytutu Fizyki, gdzie obecnie znajduje się Pomnik Promieni X, upamiętniający odkrycie promieni X w 1895 roku przez Wilhelma Conrada Röntgena. W 1960 r. ogród przeniósł się do obecnej lokalizacji na obrzeżach miasta. W 1968 r. kolekcje roślin przeniesiono do ogrodu o powierzchni 7,5 hektara, w 1971 r. dokonano uroczystego otwarcia, a w 1978 r. powiększono go o kolejne 1,5 hektara.

Obecnie w ogrodzie uprawia się około 10 000 udokumentowanych gatunków roślin, ze specjalistycznymi kolekcjami roślin takich jak bulwy i cebule, a także rzadkimi roślinami rodzimymi i egzotycznymi oraz kolekcją upamiętniającą przyrodnika z Würzburga Philippa Franza von Siebolda, który badał rośliny Japonii. Ogród obejmuje następujące główne obszary: Instytut Nauk o Roślinach im. Juliusza Von-Sachsa, szklarnie tropikalne, dziedziniec śródziemnomorski, szklarnia śródziemnomorska, ogród śródziemnomorski, rośliny alpejskie i alpinarium, rośliny lecznicze, północnoamerykańskie rośliny preriowe i kaktusy zimotrwałe, kolekcja drzew, ogród wschodnioazjatycki, europejskie lasy i łąki, rośliny stawowe i bagienne, rośliny rolnicze, rośliny regionalne, kolekcja piwonii

Zielnik ogrodu zawiera około 100 000 okazów, a jego najstarsze dokumenty pochodzą z około 1810 roku.